Afbeelding

Gewoon een doorsnee zondag

Column Poespas

Vorig weekend was ik degene die dienst had; ik was net terug van vakantie, dus helemaal uitgerust. Altijd prettig om de dienst zo te beginnen. Op zaterdag stond de telefoon al niet stil. Een kleine greep uit de dankbare patiënten die we allemaal hebben kunnen helpen. In alle vroegte kwam

een ongecastreerde kater met diepe wonden in de kop. Hij had weer eens gevochten en verloren. Het vechten komt door de testosteron, dus het beste advies was om hem te castreren. Echter, een ongecastreerde kater van middelbare leeftijd die vaak vecht, wordt door ons altijd onderzocht op de aanwezigheid van kattenvirussen. En helaas deze kater bleek kattenaids te hebben. De wrange situatie deed zich voor dat de eigenares kwam voor de wonden op de kop en aan het einde van de dag de beslissing moest nemen om haar kat in te laten slapen. Hij was een ware infectiebron voor andere katten en zou zelf op korte termijn ook aan Aids komen te overlijden. De wachtkamer zat ondertussen vol: een hond met een winkelhaak in de flank, een kat die niet at, een konijn met maden, nog een konijn met maden (wat is die warmte toch vreselijk voor veel dieren) en een hond die enorm hijgerig en onrustig was. De winkelhaak kon ik netjes hechten, de kat bleek te zijn gestoken door een bij of wesp en moest een dag in opname tot de zwelling in de mond was verminderd, de konijnen moesten we helaas laten inslapen, zo groot waren de huiddefecten die door de maden waren veroorzaakt. De onrustige hond was een verhaal op zich: ze had acute pijn in de achterhand, omdat er een tussenwervelschijf was ontstoken. Hierdoor durfde ze of kon ze niet plassen. Op de röntgenfoto bleek de blaas tot aan haar middenrif te zijn opgezet! Ik moest haar verdoven en katheteriseren (bij een teef altijd lastig!) om de urine af te laten lopen: uiteindelijk had ik 950 ml urine afgenomen! Een onwaarschijnlijke hoeveelheid. Helemaal opgewekt tippelde ze even later kwispelend de praktijk uit. Met natuurlijk pijnstilling en blaasmedicijnen.

Er had zich ook een Boomerhondje gemeld, dat niet kon poepen, nadat hij de dag ervoor van de barbecue (!) had meegegeten. Toen ik dat hondje 'toucheerde' voelde ik de scherpe lamsbotjes allemaal zitten. Logisch dat hij niet durfde te persen. In de dikke darm bracht ik genoeg parafine olie aan zodat de scherpe botjes makkelijk naar buiten zouden 'glijden'. Heel smakelijk is een weekenddienst soms niet, maar de blijdschap van het hondje nadat hij de scherpe ellende kwijt was vergoedde gelukkig alles. Verder kwamen er nog een epilepsie patiënt, een bevallende kat, een hond met een grasaar in zijn oor en als laatste vermeldenswaarde patiënt een Komondore, een Hongaarse Herdershond. Die heeft enorme dreadlocks. Een werkelijk schitterend gezicht. De twintig kilo vacht zorgde voor oververhitting. Maar ik mocht hem natuurlijk niet scheren. Voldaan begon ik aan de maandag.

Uit de krant