Bumper, Bob en Tommie

Lodewijk was een weekje weg; hier de afgelopen week in vogelvlucht.

Alle dames staan ook zonder hem hun mannetje! Zo was daar de 1,5 jaar jonge Old Englisch Bulldog Bumper, die al dagen niet lekker was. Deze goedgemutste, licht scheel kijkende hond hield zich kranig, maar had vreselijke buikpijn. Foto, echo en onderzoek leerden ons dat een vreemd voorwerp in de buik de boosdoener moest zijn. Hoe lang dit er al zat wist niemand, want het arme dier was in de laatste dagen al drie keer van eigenaar gewisseld...(wie wil er nou een zieke hond tenslotte...?).

Eenmaal bij ons op de operatietafel kon Bernadette hem verlossen van een kastanje(!) uit zijn darm. Inmiddels maakt Bumper op zijn huidige adres de boel weer onveilig. Woensdag kregen we te maken met Bob. Of eigenlijk Bobje, want deze Berner Sennenhond is tenslotte nog maar een half jaar oud. Vol jeugdige overmoed had Bobje zich op zijn kauwbot gestort en blijkbaar is hij geen geduldig type, want hij slikte het bot in één keer door! Met hevige buikpijn arriveerde Bob even later in onze kliniek. Kort daarna lag Bob op de operatietafel waar Bernadette het immense bot uit zijn maag wist te halen. Met Bob gaat het gelukkig ook weer goed en wordt er gewerkt aan zijn geduld.

Verderop in de week troffen wij twee verslagen mannen aan bij onze balie met een op het oog levenloze kitten van 3,5 week. Hij heette Tommie. De mannen waren bij ons gekomen omdat zij niet terecht konden bij hun eigen dierenarts. Tommie werd door Rianne direct in de couveuse gelegd en kreeg glucose als vochttherapie. Toen Tommie eenmaal "veilig en redelijk stabiel" was, werd verder gegaan met het verzamelen van informatie. Wat had Tommie ineens in deze toestand gebracht? Na enig doorvragen bleek de kans groot te zijn dat Tommie softdrugs had binnengekregen. Wiet in dit geval. Zijn latere hallucinaties en angstaanvallen bevestigden dit. In overleg met het vergiftigingscentrum werd onze therapie voortgezet en hebben we Tommie zo goed en zo kwaad als het ging door zijn trip heen geholpen. Tommie is weer thuis. Wij hopen van harte dat de eigenaren in de toekomst iets meer op hun spullen en kleine Tommie zullen letten. Bovengenoemde situaties komen tussen het normale programma door. Arts en assistente worden dan, het liefst meteen, ingezet. Hierdoor gebeurt het soms dat al geplande afspraken even moeten wachten.

Dit is uiteraard zeer vervelend voor degene die keurig op tijd op de gemaakte afspraak wacht. We maken dan ook meteen van deze gelegenheid gebruik om iedereen te bedanken die ook afgelopen week weer zo flexibel, geduldig en begripvol was, waardoor wij een verschil konden maken voor onder andere Bumper, Bob en Tommie. En intussen is het bijna vrijdagavond en staat ons weekendteam weer klaar.

Wie weet wat dat weer brengt. En terwijl ik nu de laatste letters typ schuift iemand een stuk taart onder mijn neus....gekregen van het baasje van Amigo, de hond die vorige week tussen de bedrijven door werd gered van zijn maagtorsie(draaiing)...ach ja zo zie je maar...never a dull moment.

Petra Hoogduin