Afbeelding

(W)rat

Algemeen Poespas

Er kwamen mensen op het spreekuur met een al wat oudere hond. Hij had meerde bobbels op de huid en ze maakten zich vreselijke zorgen. Hun vorige hond was aan tumoren overleden en ze waren nu bang voor eenzelfde scenario.

Ik onderzocht het dier grondig en kon hen even later volkomen geruststellen. De bobbels waren stuk voor stuk onschuldige wratten, die zeker niet levensbedreigend zouden zijn. We besloten om iedere wrat met vloeibare stikstof aan te stippen om zodoende te bewerkstelligen dat ze zonder chirurgie zouden verdwijnen.

We maakten een afspraak om twee weken later opnieuw naar de bultjes te laten kijken om eventueel een tweede stikstofbehandeling toe te passen.

De mensen die daarna kwamen hadden een heel klein doosje bij zich. In dat doosje zat een tamme rat. Het lieve beestje heette Harry. Hij was anderhalf keer zo groot geworden als eerst! Aan zijn achterkant zat een bult die even breed was als zijn rug en even lang als zijn buik! Hij liep er gewoon mee te slepen alsof ie een scheefgezakte rugzak meedroeg. Hij had er totaal geen last van. Eigenlijk waren de eigenaren gekomen om hem te laten inslapen. Ik legde uit dat er andere mogelijkheden waren. Ik had juist die ochtend de hechtingen verwijderd bij een ratje waarbij we ook een grote tumor hadden weggehaald. Dat was werkelijk helemaal top gegaan. Gelukkig kunnen we adviseren vanuit hele goede overlevingspercentages. Toen ze dat hoorden wilden ze Harry toch graag de kans bieden om geopereerd te worden. Twee dagen later was het zover: Hij woog 460 gram, met tumor. Ik corrigeerde zijn gewicht voor de bult en diende heel voorzichtig de verdoving toe. Hij sliep al snel. Meestal zijn de bultje een beetje zacht, maar dit was een harde en zware tumor. Het verwijderen verliep gelukkig goed. Hij had bijna geen bloedverlies en al snel lag de boosdoener naast het onfortuinlijke diertje. De assistente woog de tumor: 90 gram!

Bijna 20 procent van zijn lichaamsgewicht was een gezwel. Dat zou overeenkomen met een bult van 12 kg bij een mens van een gemiddeld gewicht. Dit was echt een van de grootste bulten ooit. Het hechten was het meeste werk. Harry kreeg extra zuurstof en de couveuse stond al op zijn hoogste stand. Toen ik de laatste hechting zette begon Harry al wat te bewegen.

Drie uur later kon hij gewoon naar huis, met een kruik en lekker warm ingepakt. Wat waren de mensen blij! Ook al is het misschien maar voor een paar maanden, toch overheerste de vreugde. Harry had nu geen last meer van een waanzinnig hinderlijke bult.

Uit de krant