Opladen

Algemeen Poespas

Toen ik thuis kwam stond mijn dochter in de kamer te huilen met de laptop in haar handen. Het ding was gevallen en het telefoon-oplaadstekkertje dat erin zat was afgebroken en zat nu muurvast.

En haar telefoon kon nu niet meer opgeladen worden. Dat was misschien nog wel veel erger. Ik beloofde na het eten met haar naar de avondwinkel te gaan en een nieuw stekkertje te gaan kopen. Het afgebroken stukje had ik met een tangetje vrij snel uit de laptopaansluiting gehaald. Die deed het gelukkig nog wel. Terwijl we in de winkel liepen werd ik gebeld door een eigenares dat ze nog net had gezien dat haar hondje Bennie twee batterijen had opgegeten. We spraken een half uur later op de praktijk af met de intentie om Bennie even te laten braken. Dan zou hij snel uit de problemen zijn. Ik bracht mijn dochter thuis met het nieuwe snoertje en reed snel door naar Hillegom. We kwamen tegelijkertijd aan. De kleine Bennie kreeg meteen zijn intraveneuze braakinjectie en al snel begon hij te kokhalzen. En te braken. En er kwam van alles uit. Maar geen batterijen. We besloten een röntgenfoto te maken. Twee prachtige batterijen waren zichtbaar. Ze zaten er nog in. Er waren nu twee mogelijkheden. Of de mensen gingen naar Amsterdam waar de specialisten met een endoscoop de batterijen eruit zouden halen zonder de maag te beschadigen. Of wij konden meteen gaan opereren. Maar omdat de batterijen konden gaan lekken moest er wel snel besloten worden. Ze wilden graag naar Amsterdam. Vier uur later werd ik weer gebeld. Nu door Amsterdam. Wat ze ook probeerden, de batterijen waren te glad en lieten zich niet pakken met de scoop. Helaas was hun chirurg ziek en hadden ze geen vervanger. Er was nu haast geboden om de batterijen eruit te krijgen. Of wij dat wilden doen. Nou, dat was geen probleem. Om half twee 's nachts arriveerden de eigenaren weer met Bennie. Hij was weer helemaal wakker na het avontuur onder narcose in Amsterdam. En nou moesten we hem weer onder zeil spuiten. We gebruikten een lichte verdoving om hem niet te zwaar te belasten. Ik had inmiddels hulp ingeroepen. Vanwege zijn eerdere narcose-ervaringen diezelfde avond/nacht was het lastig om hem diep genoeg weg te krijgen. Maar uiteindelijk sliep hij als een roos en konden we gaan snijden. Met de scoop hadden ze ook wat anders gezien. Iets dat er ook uit moest. De batterijen had ik snel gevonden en ik kreeg ze er handmatig makkelijk uit. Soms kunnen vingers meer dan een apparaat. Nou moest ik op zoek naar het andere ding: dat bleek een ver weggestopte scherpe plastic structuur te zijn. Toen ik dat te pakken had en het had laten afspoelen zagen we dat het een kapot gekauwde plastic frisdrankflesdop was. Gelukkig was die er nu ook uit. Zonder de hulp van Amsterdam waren we daar niet eens naar op zoek gegaan. De volgende ochtend zat Bennie er weer superfit bij: hij was weer helemaal opgeladen!

Uit de krant