Maand van het gebit

Ik word wakker en weet meteen: dit is de dag dat ik een afspraak bij de tandarts heb. 's Middags om 15.45 uur staat het bezoek gepland. Ik schiet meteen in de stressmodus. Het vorige bezoek zat nog vers in mijn geheugen. Er hoefde 'alleen maar een kleine vulling vervangen te worden'. Ach, dacht ik, dan vraag ik niet om een verdoving. Het stelt waarschijnlijk niets voor. Daarnaast moest ik ook na die afspraak weer verder met mijn eigen spreekuur en het praat wat lastig met het gevoel van een dikke ongecontroleerde tong en een slappe wang. Drie kwartier later gleed ik kletsnat van het zweet van de stoel en moest eerst naar huis om te douchen. "Het viel toch een beetje tegen", hoorde ik de tandarts zeggen. Ik dacht met afgunst aan honden en katten waarbij aan het gebit gewerkt wordt: die liggen allemaal onder een heerlijke narcose te slapen zonder dat ze ook maar iets merken van wat er in hun bek gebeurt! Een dag in de week doe ik tandheelkunde en dat zijn drukke dagen. Vorige week moest een hond met een dikke wang onder het mes. Net onder het oog zat een enorme verdikking. De hond was doorgestuurd door een collega die het liever aan een ander overliet. We verdoofden de schapendoes Harry en maakten een mooie dentale opname van de scheurkies en omgeving. Hierop konden we precies zien welke wortels van welke kiezen ontstoken waren. De verantwoordelijke elementen moeten er dan uitgehaald worden. In dit geval moesten de twee grootste kiezen eruit. Meestal is dat een hele klus. Die beide kiezen hebben drie wortels. Vaak is er dan maar één heftig ontstoken en zijn de andere wortels nog goed. Die zitten dan muurvast. Het verwijderen van zulke wortels is geen pretje. Maar zoals gezegd, de patiënten liggen heerlijk te slapen en merken er zelf niets van. Na veertig minuten was de klus geklaard. Na een weekje antibiotica was de wang weer helemaal normaal. Ook moest een kat van 17 jaar geholpen worden aan een slecht gebit. Het zijn meestal de oudere dieren waarbij wat aan het gebit mis is. Alleen al de narcose is dan een uitdaging op zich. Maar daarvoor hebben we een zeer ervaren anesthesie-assistente in de praktijk. De verdoving verliep dus prima, wat zeer prettig was, want ik moest nota bene alle vier de hoektanden verwijderen! Dat zijn echt pijnlijke ingrepen. 90 procent van onze gebitsbehandelingen zijn curatief: dat wil zeggen dat we verwijderen wat te ernstig is aangetast. De maand van het gebit is er ook voor om meer preventief te werken. Dat we ervoor kunnen zorgen dat een gebit goed blijft, dat eigenaren het gebit van hun huisdier gaan poetsen, dat ze er wekelijks mee aan de gang gaan. Dat is lastig, maar het kan zeker. Vooral als je er vroeg mee begint en het als pup of kitten al aanleert bij je huisdier. De hele maand februari richten we ons daar extra op. Dat is heel belangrijk!