Esmee Visser of de Steenfabriek

Dat was mijn dilemma over het onderwerp voor mijn column van deze week. Ik kwam daar niet uit, dus dan maar allebei.

Ik voel me al een week een Beinsdorper, want wie wil niet graag dicht bij een Olympisch kampioene zijn. Niet alleen heel Nederland, ook Hillegom, maar ook ik hebben Esmee in ons hart gesloten. Dat meisje van de Jozefschool, de IJsclub in Lisserbroek tilt ons allemaal op omdat "ze lekker geschaatst" heeft en ondertussen een gouden Olympische medaille uit de lucht plukte. De 5000 meter voor vrouwen won met terwijl ze lekker aan het schaatsen" was. Die uitspraak van haar intrigeerde me enorm.

Wat is "gewoon lekker schaatsen"? Wat is haar geheim achter die korte, ritmische zelfs vlinderachtige slag waarmee ze over de baan vloog in plaats van schaatste? Waarom speelde ze gemakkelijk met de zwaartekracht? Elke slag was raak waardoor zij meer naar voren dan opzij werd voortgestuwd. Alsof het haar geen enkele moeite kostte en ze gewoon snel naar huis schaatste." Daar is daar maar één verklaring voor: ongekend talent. Dus, een belofte voor de toekomst waar we nog veel plezier aan gaan beleven. Daarom, kom maar op met het 'dubbeldorpen' van Beinsdorp en Hillegom aan weerszijden van de Ringvaart. In een klap twee Olympische Gouden medaillewinnaars in onze gemeente: Marc Evers van de zomerspelen en Esmee Visser van de winterspelen. Heerlijk Hillegom!

Maar nu de Steenfabriek. In een Raadscommissie werd onlangs de Hillegomse Omgevingsvisie besproken. Een toekomstvisie voor Hillegom in samenspraak met de inwoners en tal van belanghebbenden opgesteld. In die Commissievergadering werd vrijelijk gesproken over de plek waar nu de Steenfabriek staat. In de Omgevingsvisie is daar in de toekomst een bloementuin voorzien, dat past goed in de cultuurhistorie van de Duin- en Bollenstreek, zo is de redenering. Daar schrok ik behoorlijk van want in mijn beleving is de Steenfabriek een kenmerkend industrieel cultuurhistorisch erfgoed van de Duin- en Bollenstreek. Dankzij de afgraving van duinen voor de productie van kalkzandsteen ontstonden geestgronden waarop nu de bollenvelden jaarlijks volop zo kleurrijk kunnen bloeien. Dus, hoe zo een bloementuin op de plek van de Steenfabriek? Ga eens naar het museum de Zwarte Tulp in Lisse. Dan zie je in de Comparitiezaal het oude houten interieur van de directiekamer van de Steenfabriek prachtig geconserveerd.

De directiekamer waarin de directieleden van de Steenfabriek bijna 100 jaar tot een vergelijk (comparitie) kwamen over allerlei belangrijke bedrijfsbeslissingen. Gelukkig wees wethouder Jeroen Verheyen er terecht op dat je niet zomaar bestaande bestemmingen kunt wijzigen, ook als een 'andere bestemming' in een Omgevingsvisie is opgenomen. Maar geheid dat die mogelijke bestemmingswijziging op tafel komt wanneer de Steenfabriek op enig moment zou sluiten of vertrekken.

Maar ook dat kan de Steenfabriek raken in financiële zin. Zo werd de Steenfabriek voor mij ongewild het symbool van de mogelijke problemen die kunnen opdoemen rond rechtszekerheid van bedrijven en burgers wanneer de Omgevingsvisie wordt omgezet in een juridisch uitgewerkt Omgevingsplan.

Ook duurzaamheid heeft zijn prijs, maar niet iedereen beseft dat. Dus, burgers en bedrijven, let op uw zaak!