Vleugellam

Ik werd gebeld door de eigenaar van een zeldzame Zuid-Amerikaanse vogel of ik eens langs wilde komen om naar het dier te kijken. Toevallig had ik die dag een gaatje van een kwartier en plande ik een bezoek in.

Toen ik aankwam zag ik een schitterende Blauwvoorhoofdamazone papegaai op zijn stok zitten en hij zat een beetje scheef. Aan een kant hing zijn vleugel naar beneden en was er een grote uitgroei zichtbaar. Het leek nog het meeste op een tumor. De bult was onregelmatig van vorm en zeker 8 bij 4 cm groot. Omdat de vogel er zo'n last van had zat hij er ook zelf aan te 'pikken'. Het bloedde dus voortdurend. Hier moest overduidelijk wat aan gedaan worden. Het opereren van vogels laten we graag over aan een vogelspecialist in Amsterdam of Emmen. Maar de eigenaar wilde het liefste dat ik de vogel zelf ging opereren. We besloten dat ik de specialist zou bellen en dat ik van hem de noodzakelijke tips zou vragen. Zo geschiedde. Het was nog lastig de specialist te pakken te krijgen want hij was al gepensioneerd en werkte alleen nog op momenten dat het hem uitkwam. Maar ik kreeg hem te pakken en we spraken de operatie nauwkeurig door. Drie dagen later was het zover: de vogel werd gebracht en we gingen ermee aan de slag. Het verdoven is een klus op zich: met beschermingshandschoenen pakte ik het dier met de oersterke snavel vast en we wikkelden hem in een dikke handdoek. In de handdoekrol brachten we de slang met zuurstof en verdovingsgas aan en na een luttele drie minuten was de vogel rustig en slap. Nou konden we hem een kapje geven dat we om de snavel vastmaakten. Zo kreeg hij pure zuurstof met isofluraan om te slapen. De vleugel verdoofde ik lokaal in het gewricht. De buitenste veren haalden we er een voor een af. Nou zag ik pas hoe groot de tumor was. Echt gigantisch! Wat moet het dier daar een last van hebben gehad; maar ze laten het zo slecht merken, hè. De vleugelhuid werd grondig gewassen en gereinigd en gedesinfecteerd. De tumor was nou goed zichtbaar: door net boven het 'ellebooggewricht' de vleugel te amputeren zou het hele ding royaal verwijderd kunnen worden. Ik moest ook nog enkele speciale handelingen verrichten om bloedingen te voorkomen. Snel werken is helemaal essentieel bij tropische vogels anders raken ze in shock of koelen te hard af. Het opereren ging voorspoedig. Na tien minuten was het vleugeluiteinde met tumor en al eraf en mooi dicht gehecht; om het dier weer extra op gang te helpen gaven we nog een injectie in de halsader met glucose vloeistof. Een half uur na de operatie zat hij weer fier op zijn stok. Twee uur erna at hij alweer! Dezelfde middag mocht hij naar huis. Wat was het fijn om die vogel zo goed te hebben kunnen helpen in de eigen woonplaats.