Bereikbaarheid

De spoedtelefoon was toe aan een vervanging. Het is extreem belangrijk een goede telefoon te hebben, omdat daarop alle spoedgevallen binnenkomen. Ik had dan ook een gloednieuwe smartphone besteld, die vorige week binnenkwam. Op woensdagmiddag had ik tijd om alle contacten en apps over te zetten.

Een hele klus, maar het lukte. Precies vóór de dienst inging functioneerde het apparaat naar behoren! Het was ook tijd om mijn hond uit te gaan laten. Ze liep gewillig mee naar buiten, maar twijfelde even voordat ze de auto in getild wilde worden. Ik legde de telefoon op de bumper en liet Breeze even snuffelen op het grasveld. Toen ze daarmee klaar was tilde ik haar in de auto en sloeg de achterklep dicht. Ik zag op het dashboard dat de achterklep niet geheel gesloten was, maar negeerde dat signaal omdat het hondenuitlaat terrein toch dicht bij was. Toen ik daar aankwam voelde ik als door een wesp gebeten al mijn zakken na waar de spoedtelefoon was. Nergens te voelen. Ineens drong het tot me door dat ie op de achterbumper zou kunnen liggen, klemgezet door de achterklep. Ik liep om de auto heen, opende de klep en zag….niets. Geen telefoon. Wat nu? Het was net half zes geweest en de spoedlijn was noodzakelijk. Ik keek onder de auto, achter de auto, in de auto, bij de hond.. maar niets, nada, niente. Dat kon wel eens een wereldrecord "de kortste tijd van een mobiele telefoon in bezit hebben" worden. Goede raad was duur. Ik belde met mijn eigen telefoon naar de provider om een externe doorschakeling naar mijn privé telefoon te regelen. Dat ging zomaar niet. Ze moesten eerst allemaal gegevens van mij en de telefoon hebben die ik pas thuis kon opzoeken. Ik besloot de route terug te rijden en goed langs de weg te kijken of er een zwarte Samsung op de grond lag. Helaas. Niets! Toen bedacht ik om met mijn telefoon de spoedlijn te bellen. Hij ging 4 keer over en toen nam iemand op: "Met de telefoon die op de Spieringweg is gevonden!" Joepie! Hij was terecht! Ik moest er wel even voor naar Hoofddorp rijden, maar toen had ik hem weer terug! Wat ontzettend fijn dat er eerlijke mensen zijn! De vindster hoefde er ook nog eens niets voor te hebben. Ik zag dat ik twee gemiste oproepen had: eentje van iemand die wilde komen vanwege het opeten van muizengif door haar hond. Die mensen liet ik meteen naar de praktijk rijden en we waren er tegelijk! Je ziet natuurlijk niets aan een hond die muizen/rattengif heeft gegeten, behalve een tevreden blik. De verschijnselen komen pas later opzetten: bloedingsneigingen tot de dood erop kan volgen. We besloten Sandra meteen een braakinjectie te geven. Even later lag er een hoeveelheid muizengif op de praktijkvloer waar Sandra sowieso aan zou zijn overleden. Wat een geluk dat de eigenaren het gezien hadden en dat wij net op tijd weer echt bereikbaar waren!