Toch ook maar kernenergie?

Sinds kort wordt er weer openlijk gesproken over kernenergie als mogelijke oplossing voor het terugdringen van CO2-uitstoot. Heel opmerkelijk want alle seinen stonden lange tijd vooral op groen voor zon- en windenergie.

Met de groene klimaatafspraken van Parijs in het achterhoofd heeft het kabinet-Rutte III in het regeerakkoord opgenomen dat de komende jaren de CO2-uitstoot fors naar beneden moet. Dit kabinet heeft zelfs de ambitie het meest groene kabinet ooit te worden. Zo van: wat GroenLinks kan dat kan GroenRechts ook. De wereld moet gered worden en wij denken aan de toekomstige generaties. Dus de opwarming van de aarde tegengaan door de CO2-uitstoot drastisch te verlagen, omschakelen van fossiele naar duurzame energiebronnen zoals zon en wind, en onze economie verduurzamen. De kolenmijnen in Limburg zijn al lang geleden gesloten, de gaswinning in Groningen wordt geminimaliseerd. Nu ruim baan geven aan nieuwe, innovatieve energiebronnen met een nieuwe klimaatwet als stok achter de deur zodat de doelen gehaald worden. En, de mensen moeten er maar aan moeten wennen dat ze hun levensstijl moeten veranderen.

Hoe deze stevige ambities in de praktijk gerealiseerd moeten worden laat het kabinet aan de samenleving over. Allerlei maatschappelijke organisaties, bedrijfsleven en experts werden aan tafels gezet om dat uit te vinden. Ed Nijpels van GroenRechts (ooit nog een VVD-minister) stuurt die tafels aan. Zijn presentatie van de eerste uitkomsten van die klimaattafels was niet echt een succes. Veel te vaag en weinig haalbare voorstellen, volgens de Inspectie voor de Leefomgeving. Dus weer terug naar de klimaattafels.
Juist op dat pikante moment werd plotseling bekend dat experts die verstand hebben van kernenergie niet mochten deelnemen aan de klimaattafels. Kernenergie was immers geen optie, een taboe. Wanneer deskundigen in de klimaatdiscussie zo worden uitgesloten leidt dat tot redelijk voorspelbare reacties. De nucleaire experts sloegen dan ook de klimaattafels over en wendden zich rechtstreeks tot de politiek. Zo kon het gebeuren dat opeens VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhof een nucleair bommetje in de Tweede Kamer liet vallen die zijn tafelpresident Nijpels en klimaatminister Wiebes even niet aan zagen komen: kernenergie is nodig om de klimaatdoelen te halen. Toen ook nog eens Arjen Lubach op zondagavond een halfuurtje zendtijd pakte om reclame te maken voor kernenergie stonden in no time heel veel neuzen in dezelfde richting. Zowel in de Tweede Kamer als in de samenleving. Maar ook in de publieke opinie. Overal veel steun voor kernenergie. Daarmee werd kernenergie ineens uit de door sommige partijen gekoesterde angst- en taboesfeer gehaald. Op zijn minst weer bespreekbaar gemaakt op basis van feiten en cijfers in plaats van angst en vooroordelen. Een opmerkelijke prestatie om in korte tijd zo een kentering in de publieke opinie te realiseren. Dat hadden de nucleaire experts aan de klimaattafel waarschijnlijk nooit voor elkaar gekregen. Ze zijn direct gaan praten met Tweede Kamerleden die zich geschoffeerd voelen omdat ze buitenspel staan door al die burgerparticipatie via klimaattafels. Een gewillig oor van deze Kamerleden is dan al gauw verleend. Maar laten die nou net het laatste beslissende woord hebben.

Dat wordt interessant.