Nederland groener, maar armer?

De Brexit en het Klimaatakkoord in Nederland strijden om voorrang bij de keuze van mijn onderwerp voor deze week. De Brexit is nu een kwestie van erop of eronder, voor iedereen. Geen winnaars, louter verliezers. De vraag die rest: wie wordt de grootste verliezer? Deze week debatteert het Lagerhuis opnieuw over een voorstel voor een uitweg uit de politieke chaos. Dat wordt een flipperkast, waarbij het balletje alle kanten opschiet, maar uiteindelijk toch in het gaatje terecht komt. Nu dus even maar niet trekken dus aan die knop, want volgende week weten we meer.

Blijft het Klimaatakkoord over, zeker nu er een loopgravenoorlog is ontstaan tussen groene en linkse klimaatactivisten en blauwe en oranje ontkenners van klimaatopwarming. De media, de Telegraaf voorop, laten niet na om deze oorlog aan te wakkeren. Alles draait om nut en noodzaak van de maatregelen uit het bereikte Klimaatakkoord van maatschappelijke organisaties aan de stamtafels: de uitstoot van broeikasgassen (CO2-uitstoot) vóór 2030 met 49%, met in totaal 95% in 2050. Maar hoe doe je dat en wie betaalt wat?

Die vraag is geparkeerd bij het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL). Tot vóór of ná de verkiezingen voor Provinciale Staten en de Eerste Kamer? Nou, dat wordt geheid na de verkiezingen.

De rekenmeesters van de Rabobank hebben dat werk wel al gedaan. Hun conclusie: "Veel van de kosten zullen over drie maanden niet duidelijk worden. Het wemelt van verborgen kosten." Het komt erop neer dat niemand weet hoe hoog de rekening wordt, laat staan door wie en hoe die betaald moet worden. Alles is mogelijk. Een gevaarlijk avontuur dus dat Klimaatakkoord in Nederland, aldus veel economen. Een avontuur, omdat u, beste lezer, op 20 maart niet alleen stemt voor nieuwe Provinciale Staten, maar ook - zij het indirect - voor de nieuwe Eerste Kamer. Daarna kan het Kabinet-Rutte III geconfronteerd worden met een meerderheid of een minderheid in de Eerste Kamer. En dat kan gevolgen hebben voor de daadkracht of zelfs het voortbestaan van het Kabinet-Rutte III. Vooral wanneer via de Eerste Kamerverkiezingen het beeld van de werkelijkheid van groene en linkse politici hard botst met dat van groene en rechtse politici.

Gevolg: fanatieke flanken overbezet, maar het gematigde midden verdwenen? Een opgewarmd politiek klimaat met polarisatie en onbestuurbaarheid loert. Zo erg, dat de 112-coalitie in de Tweede Kamer moet opdraven om een nieuw Kabinet te vormen.

Weet u nog, die coalitie van 112 Tweede Kamerleden die voor de Klimaatwet gestemd hebben? Die Klimaatwet, nu als reddingsboei voor een nieuw Kabinet. Alleen die wet wordt uitgevoerd. Alleen groen telt, links en rechts doet er niet meer toe in dit gave land. In Nederland is economie niet meer van deze tijd, alleen ecologie maakt mensen gelukkig. De kiezer heeft gesproken, punt.

Iedereen blij in Den Haag, zelfs oud-premier Mark Rutte, laat hij vanuit zijn penthouse in Brussel weten. Ik was toch werkloos, dus ben ik zonder mijn belofte te breken alsnog Europa ingetrokken. Nederland werd me te klein.