Astma
Column"Dokter, dokter, mijn kat stikt bijna, ik ben al op weg naar de kliniek!" Het was vrijdagavond half elf. Ik zat bij mensen in Noordwijk thuis om hun huisdier te laten inslapen. De slaapprik had ik al gegeven en de 18-jarige poes was al onder zeil. Nou moest ik nog de definitieve injectie toedienen in het kleine adertje in de voorpoot.
Ik wilde me niet laten opjagen in verband met een volgend (spoed)geval. Ik antwoordde de mensen aan de telefoon dat ze mij zo spoedig mogelijk konden verwachten, maar dat ik wel iets verderop in de regio bezig was. Meestal valt het trouwens wel mee als eigenaren met zo'n klacht bellen. De injectie die voor de hartstilstand zorgde kon ik in alle rust en met vaste hand geven. De vader, de moeder en hun twee kinderen waren ontroostbaar. Maar ook enorm dankbaar dat wij dit soort handelingen in de eigen omgeving bereid waren uit te voeren. Ze zouden de volgende dag zelf naar het crematorium rijden, dus ik hoefde de poes niet mee te nemen. Plankgas reed ik terug naar de praktijk. Daar aangekomen stonden de eigenaren van de kat al te wachten in hun auto voor de deur. Het ging gelukkig alweer wat beter. Karel ademde rustiger en zat met grote ogen bij de bazin. Ze konden meteen binnenkomen. Op een holletje zette ik de röntgen aan en de nodige laptops. Ook de zuurstofkooi zette ik in werking. De mensen bleken er pas 1 minuut te zijn omdat ze helemaal uit Rijnsaterwoude moesten komen. Het vinden van een 'gewone' praktijk die dienst heeft had al 20 minuten gekost. Snel onderzocht ik Karel. Zijn ademfrequentie was duidelijk twee keer zo hoog. Zijn bek stond iets open. Zijn hart en pols waren gelukkig goed. Dat sloot een probleem in de circulatie, waar je dus ook benauwd van kan worden, praktisch uit. Ik richtte me op de longen. Met de stethoscoop luisterde ik naar de ademgeluiden. Die waren overal te horen. Dit betekende dat er geen met vocht gevulde velden in de borstholte waren! Dat scheelde ook veel. In overleg besloten we een röntgenfoto te maken: daarop bleek sprake van een herkenbaar patroon. Een normale hartschaduw, een normale luchtpijp, een normaal middenrif, luchthoudende longdelen, maar tevens een veel te scherpe aftekening van de bronchiën. Dat beeld paste naadloos op de verdenkingsdiagnose: astmatische bronchitis. We besloten Karel in de zuurstofkooi op te nemen en een specifieke injectie te geven. Hierna gingen zij naar huis en bleef ik net zo lang bij Karel totdat hij weer normaal ademde. Om half twee was zijn bek weer dicht, zijn frequentie was sterk genormaliseerd en hij begon weer te eten. Meestal is een kat dan met een stof in aanraking gekomen waarop hij allergisch reageert: dan knijpen de bronchiën dicht en wordt een kat zeer benauwd. De volgende ochtend konden de eigenaren Karel weer vrolijk ophalen en ze kregen een puffer mee, zoals baby's en kinderen die ook hebben.
