Week-eend dienst

Dit weekend mocht ik de dienst doen. Als enige kliniek in de regio die spoedpatiënten behandelt is het vaak heel druk. Zo kwam collega Lotte, die vrijdagnacht dienst had en maar liefst vier keer uit bed was gebeld in verband met een bevallende poes, zaterdagochtend zelfs helpen om de grote aanloop van patiënten te behandelen.

Een hond met epilepsie, een kat met alvleesklierontsteking, de bevallende kat die de hele nacht bezig was geweest, een hond met verstoppende blaasstenen en een hond met verschijnselen van de Ziekte van Addison zaten allemaal in de wachtkamer. En terwijl we bezig waren, kwam er een mevrouw in paniek met een eend binnen gerend die een visdraad had ingeslikt met haakje en al. En er belde een eigenares dat haar hond tegen een boom was aangerend en dat hij niet meer kon staan. En er kwam een hond wiens kaak wellicht uit de kom was, omdat hij niet meer kon slikken en heel raar deed met zijn bek. Ik had ook nog tussen 12.00 en 13.30 uur een tennisdubbel moeten spelen, maar die was gelukkig afgelast vanwege het weer.

De bovengenoemde patiënten konden we allemaal goed behandelen: de hond met het boomincident bleek tijdens de reis naar de praktijk al grotendeels zelf hersteld. Hij kon weer lopen! Maar wat natuurlijk wel te verwachten was, is dat hij veel spierpijn zou krijgen in het kader van een soort whiplashbeeld. Daarvoor gaven we medicijnen. De eend was de lastigste patiënt. Op een röntgenfoto bleek de gemene vishaak net voorbij het strottenhoofd vast te zitten. We verdoofden 'Donald' en de assistente hield zijn bek open. Met een lange pincet, een beksperder en een dun tangetje lukte het na veel pogingen om de haak terug te halen uit de slokdarm. Gelukkig was hij niet door de wand heen gegaan zodat de schade meeviel en het haakje met weinig trauma te verwijderen was. De assistente wandelde nadat 'Donald' was bijgekomen naar de vijver toe om hem weer los te laten. Het was een feest om hem kwetterend te zien wegzwemmen! Toen kon ik me bezig gaan houden met de hond met de kaakproblemen. Het was een prachtige Golden Retriever van 6 jaar. Na het uitlaten kon hij niet meer eten en mocht mevrouw amper aan zijn bek komen. Dobey zat rustig in de wachtkamer en kwam monter de spreekkamer binnen gekwispeld. Er leek niets aan de hand. Tijdens het onderzoek vielen zijn opgezette lippen het meest op. Ik dacht aan een allergische reactie op een insectenbeet welke heel goed de verschijnselen kon verklaren. Toch zette ik Dobey nog even op de behandeltafel om met een onderzoekslamp zijn bek helemaal na te kijken. En toen zag ik hem zitten, verstopt tussen de richels van het verhemelte: een takje zat muurvast klem tussen de kiezen van de bovenkaak! Dat veroorzaakte het gedrag van Dobey. Met een speciale tang kon ik het takje verwijderen. Klaar! Een afwisselende dienst was net begonnen!