Afbeelding
Foto: pr

De Spaanse rescuehond

Column Poespas

In de agenda zag ik de afspraak staan dat mevrouw Van der Meij met haar nieuwe hond Salvage op bezoek kwam.

Het zou een kennismakingsbezoek zijn. Met haar aandoenlijk lieve galgo van ongeveer 27 kg zat ze in de wachtkamer. Toen ik ze binnenriep volgde Salvage zijn baasje als een schaduw met de soepele golvende tred van een windhond. "Dit is hem nou!", zei ze glimmend van blijdschap. "Gisteren op Schiphol opgehaald." Eerst liet ik hem even wennen aan de nieuwe ruimte en kreeg ik de gelegenheid om hem te observeren. Zijn rechtervoorpoot stond een beetje afwijkend. Ik liet hem op behandeltafel stappen en liftte hem tot ooghoogte omhoog. Zijn hart, longen, ogen, oren en buik waren prima in orde. Toen ik in de bek keek, zag ik een afgebroken onderhoektand met een forse ontsteking daar omheen en ook twee voortanden waren traumatisch afgebroken. Hij had al een paar keer goed en gulzig gegeten, dus hij kon er maar weinig last van hebben, volgens mevrouw Van der Meij.

De rare stand van de rechtervoorpoot besloten we nader te onderzoeken. Op de röntgenfoto was te zien dat er sprake was van een weliswaar oude, maar toch compleet geheelde fractuur. Dat wil zeggen, er had een klinisch effectieve heling opgetreden, maar de stand en de lengte waren nu afwijkend. Hier zouden we verder ook niets meer aan doen. We voelden ook bij het verdere onderzoek een paar harde bobbels onder de huid van de rechterflank. En bij zijn borstbeen zaten allemaal wildvleeswoekeringen, waarschijnlijk ontstaan ten gevolge van het veel en langdurig op te harde ondergrond liggen.

Omdat hij over de hele linie kerngezond was, maakten we een vervolgafspraak om de problemen aan te pakken. De eigenares wilde een nieuwe start maken. Drie dagen later maakten we - na hem verdoofd te hebben - dentale röntgenfoto's waarop te zien was dat de wortels van de afgebroken tanden al danig aan het rotten waren. Deze moesten er dus uit. De drie harde bobbels onder de huid benaderden we chirurgisch. Het angstige vermoeden werd bij de eerste bobbel meteen bevestigd: een bukskogel. In dit geval waren de kogels van rechts gekomen. Twee ervan konden we verwijderen, eentje zat er te diep in de spier vast, zodat we besloten die te laten zitten. Het verhaal begon nu een begin en een eind te krijgen. Waarschijnlijk was Salvage beschoten met een geweer waarna hij van pure angst was weggerend en onverhoeds een ongeluk met een auto had gehad: gebroken pols en drie tanden kapot. Door een diepgewortelde overlevingsdrang heeft hij het gered en hebben zich later mensen van een rescue-organisatie over hem ontfermd. En nu is hij in Nederland waar hij liefdevol alle zorg krijgt die nodig is. Na tien dagen zagen we hem om de hechtingen te verwijderen en alle wonden waren genezen! De eigenares had tranen van geluk over hoe lief deze hond is!

Uit de krant