Textielkunstenaar Rita Kok vereeuwigt bollenvelden in wandkleed

Veel mensen zullen Rita Kok kennen als de weduwe van oud-vakbondsleider en oud-premier Wim Kok. Dat ze een gerenommeerd textielkunstenaar is, is minder bekend. In museum De Zwarte Tulp is al enige tijd een kunstwerk van haar te bewonderen en afgelopen woensdag kwam zij op uitnodiging van Stichting Kunstbeheer "De Witte Zwaan" zelf kijken hoe mooi het in het museum tot zijn recht komt.

Door Esther Akerboom

Kok werd ontvangen door voorzitter van de stichting Joop Zwetsloot, de bestuursleden Els Cevat, Peter Mookhoek, Ernie van der Voet en directeur van het museum Werner van den Belt. Na de koffie met gebak en heel wat gepraat werd het tijd om naar het kunstwerk te lopen. Kok maakte in 2011 'Impressie van Bollenvelden' speciaal voor de collectie van De Witte Zwaan. "We wilden graag iets van textiel in het museum", vertelt Mookhoek. "Toen ik op een tentoonstelling het werk van Rita zag, kwam de wens naar voren om haar te vragen."

Weefgetouw
Kok is al heel lang met textiel in de weer. "Ik leerde voor coupeuse aan de Rotterdamse snijschool. Mijn arme kinderen liepen altijd in zelfgemaakte creaties van mij rond", lacht ze. Door een artikel in de Viva kwam ze op het idee om te leren spinnen en kreeg ze het adres van Constance Groenendijk Amsterdam. "Toen ik daar binnenkwam zag ik een prachtig weefgetouw en ik wist meteen: dit wil ik."
Kok begon, toen haar man geen premier meer was, met het weven van stoffen en later vloerkleden die ook aan de wand konden. Maar dit werd al snel te zwaar. "Ik kreeg last van mijn schouders en ben toen overgegaan op het weven van sjaals van allerlei materialen door elkaar." De stap naar haar kunstwerken was toen niet meer zo groot.

Plantenspuit
Het werk in De Zwarte Tulp is een kleurig geweven wandkleed, gemaakt van linnen en perspex en het is niet moeilijk om de bollenvelden, waarvan Kok de kleuren altijd al bewonderde, erin te herkennen. "Het leuke is, dat Wim ook nog mee heeft geholpen. Dat deed hij omdat het voor mij lastig was om zelf de draden op de boom van het weefgetouw te zetten", legt ze uit. "Dus hij hielp me altijd bij het opbomen van de kettingdraden, waaruit dit werk grotendeels bestaat. Hier komt ook het spreekwoord 'een boom opzetten' vandaan."
Ter plekke werkt Kok nog even wat draden bij en wordt er in allerijl een plantenspuit gekocht, want het werk kan wel wat vocht gebruiken. Het doek blijkt erg in de smaak van het publiek te vallen. "We krijgen heel enthousiaste reacties, de mensen vinden dat het lijkt alsof het doek beweegt als je erlangs loopt", aldus baliemedewerkster Mieke Sijsenaar. Tel hier ook nog eens de fascinerende schaduwen bij op die het op de muur wekt en je hebt een goede reden om het eens zelf te komen bekijken in De Zwarte Tulp, waar het voorlopig nog te bewonderen zal zijn.