Cruciaal

De kappers zijn gesloten en mijn haar werd veel te lang. Omdat er geen zicht op is wanneer de kapperszaken weer open mogen gaan, stelde mijn dochter voor om mijn haar te knippen. 

Nou ga ik persoonlijk liever naar de tandarts dan naar de kapper (hoewel het bij Kapper Eric altijd prima vertoeven is), omdat je bij de kapper meestal een half uur naar jezelf in de spiegel zit te kijken. Niet echt fijn, zeker niet als je net een drukke nachtdienst hebt gehad. Zo had ik op vrijdagavond spoeddienst. Hoewel de overheid vindt dat we niet tot de cruciale beroepen horen werd ik continu gebeld. Veel telefonische vragen gingen over het coronavirus en/of honden dat ook konden krijgen. Nee dus, zeker niet de menselijke variant. Ook moest ik drie keer naar de praktijk voor respectievelijk een ingestorte kat, een konijn met een bult en vlak voordat de telefoon naar de regionale spoeddienst werd overgezet naar een hond met een enorme winkelhaak in haar vacht. Stuk voor stuk patiënten waarbij acute zorg verleend moest worden en wat was ik blij dat ik die kon geven. De kat had een bloedstolsel in zijn grote lichaamsslagader en was daardoor verlamd. Dat is één van de pijnlijkste aandoeningen die er is en we konden de kat alleen maar helpen door hem zo snel en liefdevol mogelijk in te laten slapen. Het konijn at niet vanwege een enorme bult op de rug. Dat bleek een bijtwond waarin zich een abces had ontwikkeld. Die hebben we met hulp van een opgeroepen assistente geopereerd en zo subtiel mogelijk verwijderd. Zonder pijnlijke bult zou ze weer vlot moeten gaan eten. Toen ik weer net thuis was belde de eigenaar van de hond met de winkelhaak. Die liet ik natuurlijk komen en na een gezamenlijke inspanning waarbij de eigenaren assisteerden(!) kon ik royaal na het middernachtelijke uur naar huis. Na een korte nacht zat ik dus op de kamer van mijn dochter met een handdoek om mijn nek voor de spiegel. Ik keek vooral naar haar geconcentreerde blik, terwijl ze plukje voor plukje mijn lokken afknipte. Gelukkig bleef er nog genoeg haar op mijn hoofd over en ben ik weer even gered! Tot de kappers weer open mogen.