Afbeelding

Volle agenda

Column Poespas Poespas

De eerste patiënt was een kat van 15 jaar oud die vol met klitten zat. Om haar daarvan af te kunnen helpen moest ze worden verdoofd. Om dat veilig te doen moesten we eerst bloed afnemen en om een oorzaak voor de klitten te ontdekken moesten we een röntgenfoto van de rug maken.

Binnen een kwartier hadden we alle bloedwaardes die van belang waren op een rijtje gezet; ze waren allemaal goed en dus konden we haar verdoven. Nadat ze sliep maakten we de foto van de rug. Haar onderrug bleek compleet vergroeid waardoor ze zichzelf niet meer kon poetsen aan de achterkant. Ze was te stijf. De assistente was ondertussen druk bezig haar vacht uit te kammen. Naarmate de tijd vorderde kwam de pedaalemmerzak geheel vol te zitten! Eigenlijk lagen er, toen we klaar waren, twee poezen op tafel. Het was ongelofelijk. Met pijnstillers voor haar rug en supplementen voor haar kraakbeen werd ze in de loop van de ochtend opgehaald. Haar eigenares bleek verloskundige te zijn geweest, en inmiddels had ze dezelfde klachten als haar kat. Dat wil zeggen, qua rug. Ook al haar wervels waren vergroeid, mede door de jarenlange zware bevallingshulp die ze had moeten leveren. En zo ontwikkelde de dag zich tot een aaneenschakeling van intensieve ziektegevallen. Er belde een vrouw wiens kat binnen was gekomen met grote ogen, kwijl aan de mond en die omviel. Haar hebben we meteen laten komen, maar eerst moest een hond geholpen worden die een plastic bloempot had opgegeten. Die zat nog buiten te wachten, want we waren bezig met een kat die steeds met een scheve kop liep en met haar poot rare bewegingen richting haar kop maakte. Deze kat moest worden verdoofd voor inspectie van de diepe keel. Ik liet die eigenaren even naar huis gaan en liet de gulzige hond binnen komen. Niet geheel toevallig een Labrador. Na hem eerst omhullend voedsel te hebben gegeven lieten we hem braken. Op het terras. Ondertussen was de eigenares van de omvallende kat gearriveerd. Ik besloot eerst de keel te inspecteren. Na lang zoeken vond ik met een spiegeltje toch een verrassend opgekrulde grasspriet boven het verhemelte. Nadat deze was verwijderd kon ik haar wakker spuiten en poolshoogte nemen bij de hond op het terras. Op acht plaatsen had hij gekotst, waarbij er ook veel tussen de naden van de terrasstenen was gezakt. De bloempotrestanten zaten er allemaal bij! Vervolgens wierp ik mijn blik op de kat met neurologische verschijnselen, zoals het omvallen en de grote ogen. Ze bleek ook een hele opgezette rechter voorpoot te hebben. Voor mij was één en één twee: dit diertje was buiten door een wesp of bij gestoken en had een allergische reactie. Een injectie met corticosteroïden zou binnen enkele uren alle verschijnselen moeten laten verdwijnen. Het was pas elf uur en alle afspraak patiënten waren ook nog aan de beurt. In de middagpauze konden we de achterstand weer inlopen.

Uit de krant