Column Helen Workala: Zwitsers uurwerk

Deze laatste dagen voor kerst denk ik altijd aan hoe het was toen ik nog bij mijn ouders woonde. Er hing een dynamiek die ik nog altijd op kan roepen: mijn moeder had het hele huis in het sop gezet, de vitrages gewassen, de ruiten gedaan, alle decoratie afgestoft.

Mijn vader zorgde voor de versiering: de boom met lichtjes en ornamenten, de volle fruitmand eronder, als teken van zegen en dankbaarheid. Rode kaarsen op tafel, kerstkaarten aan een rood lint, kerststerren in de vensterbank. Hoe dichter de kerst naderde, hoe sfeervoller het in huis werd. Met nadruk op ‘voller’, maar het was gezellig.
En zoals altijd waren mijn ouders in de weer geweest met boodschappen doen en koken. Als er een Indonesische rijsttafel op het menu stond, waren zij al een week van tevoren bezig met de voorbereidingen. Samen bedachten ze de samenstelling van de gerechten. Nog zie ik hen aan tafel als zij dan bespraken hoe het menu er uit zou gaan zien, om dagen later aan diezelfde tafel samen de groenten en het vlees zorgvuldig op maat te snijden voor gerechten die ze bedacht hadden. Wat dat betreft klopte hun samenwerking als Zwitsers uurwerk! Gekscherend noemden mijn ouders elkaar minister van Binnenlandse Zaken en minister van Buitenlandse Zaken.
Mijn moeder maakte het boodschappenlijstje en zorgde ervoor dat de keuken in orde was. Zij controleerde of alle keukenattributen aanwezig waren, zodat zij er meteen mee aan de slag kon gaan: de snijplankjes, de vleesmessen, en of die geslepen waren, de lepels en pollepels, de mixer, de pannen en stomers, de tjobe (vijzel) goed wassen en, niet onbelangrijk: waren alle kruiden op voorraad?
Mijn vader zorgde ervoor dat alles in huis kwam. De smalle gang stond vol met boodschappentassen en dozen die hij vanuit de kofferbak van zijn auto het huis in tilde. Alles om een zo goed mogelijke gastheer te zijn op het familiekerstfeest thuis; het mocht zijn kinderen aan niets ontbreken.
Zoete herinneringen, kerst blijft een tijd van missen …
Helen Workala woont in Lisse en schrijft zo nu en dan een column voor LisserNieuws-De Hillegommer