Een Stille Kerst?

Het is stil op straat. Stiller dan normaal. Ongewild zijn we terechtgekomen in de gevreesde ‘tweede golf’ van coronabesmettingen. Het leek zo goed te gaan met het indammen van deze besmettingen na de eerste coronagolf. Maar toch te vroeg maatregelen versoepeld. Gevolg: veel te drukke winkelstraten, samenkomsten en verplaatsingen van mensen. 

Voordat we het coronavirus te pakken hadden, had dat virus ons al weer te pakken. En we waren nog zo gewaarschuwd. Bijvoorbeeld vanuit Amerika waar het vieren van Thanksgiving ruim een week later meteen weer een forse stijging liet zien van het aantal besmettingen, ziekenhuisopnames en sterfgevallen.
In Nederland bracht het uit Amerika overgewaaide idee van koopjesdag Black Friday te veel mensen op straat en in winkels. Het is kennelijk te moeilijk voor velen hun koopdrift te beheersen. Enigszins begrijpelijk, maar onverantwoord, want de beperkende maatregelen waren nog volledig van kracht en het besmettingsgevaar nog lang niet geweken. Het resultaat is bekend. Nederland is opnieuw op slot tot 19 januari. Daarom is het nu zo stil buiten en op school, het werk, in winkels en bedrijven, theaters, kerken, stadions, noem maar op. Een ongekende stille werkelijkheid is voelbaar in Nederland en beïnvloedt zelfs de stemming van mensen. Die stilte voelt bij de een als ongemakkelijk, eenzaam of zelfs neerslachtig, vanwege uitzicht op werkloosheid of faillissement. Bij de ander voelt die stilte als een moment van rust, verwondering en bewondering. In beide gevallen biedt deze stilte tijd en ruimte voor bezinning, over toen, nu en straks. Over hoe deze tijd van beklemmende onzekerheid goed door te komen.
De opgelegde stilte door de lockdown valt samen met de stilte van Kerstmis. Voor gelovigen is Kerstmis een religieus feest waarin de geboorte van Jezus Christus wordt gevierd. Voor minder- of niet-gelovigen is Kerstmis een vredig familiefeest en een gezellig samenzijn. Weer anderen zijn met Kerstmis liefdevol dienstbaar naar andere mensen.
Veel mensen zullen met Kerstmis stilstaan bij het overlijden van familieleden, geliefden, vrienden en kennissen als gevolg van corona, zonder de mogelijkheid om in persoonlijk contact afscheid te kunnen nemen. Ruim meer dan 10.000 coronaslachtoffers sinds maart van dit jaar, en het einde is nog niet in zicht. Maar gelukkig is er ook een teken van hoop om corona achter ons te kunnen laten, namelijk met de binnenkort beschikbare vaccins. Dankzij de wetenschap die een topprestatie heeft geleverd om zo snel veilige en werkzame vaccins te ontwikkelen. Schijnt achter de donkere wolken dan toch de zon, die elk moment kan doorbreken?
Er is dus hoop dat we angst, verdriet en eenzaamheid kunnen overwinnen. Dat we elkaar weer kunnen knuffelen, weer naar school kunnen en met herboren energie ons leven, werk of studie kunnen oppakken. En onze persoonlijke vrijheid weer ervaren.
Hebben we nu wat geleerd in het coronajaar 2020? Velen hebben voor het eerst een beetje ervaren hebben hoe het voelt om ‘in oorlog’ te zijn. Maar ook wat een beperking van de persoonlijke vrijheid met een ieder afzonderlijk doet. De stilte rond de bijzondere kerstdagen in 2020 zal ons nog lang heugen en is een goed moment voor bezinning, alleen of met elkaar…Notenkraker is een column van Jos Draijer en verschijnt om de week in deze krant. Reageren? Mail: redactie@dehillegommer.nl.