Dagobert

Het overgrote deel van onze patiënten zijn honden, katten en konijnen. Zo af toe verschijnen er ook andere diersoorten in de praktijk. Ik moet geregeld exportkeuringen uitvoeren voor iemand die boa constrictors en vogelspinnen fokt. Dat doe ik aan huis omdat het niet echt gewenst of verstandig is om met die dieren in de wachtkamer te gaan zitten. Ieder keer als ik daar heelhuids de buitendeur dichtdoe, ben ik opgelucht. Maar het is weer eens wat anders. Ook zien we geregeld kanaries en parkieten, papegaaien, kaketoe’s, schildpadden, hamsters, cavia’s, gerbils, duiven en gekko’s.

En heel af en toe komt er iemand met een eendje. Vaak is het natuurlijk een item dat mensen maar een beperkt budget ter beschikking hebben voor een bijzonder dier. Zo kwam die kwestie aan bod toen mensen met een vier dagen oud eendje binnenkwamen. Hij liep niet meer nadat er geheel onopzettelijk en uit pure pech iemand heel even half op het vlugge diertje was gaan staan. Bij ons waren ze aan het goede adres! We gaven het eendje met een kapje de kortdurende verdoving. Hierna konden we de röntgenfoto maken. Op zich moeten we dan heel voorzichtig zijn omdat het hier om hele fragiele pootjes gaat. Maar op de foto bleek overduidelijk een schuine gesloten fractuur van het scheenbeen. Goede raad is duur, maar een pragmatische aanpak in deze was het beste wat we konden doen. Eerst moest het botje, ter grootte van een luciferhoutje, gezet worden. Hierna moesten we het met watten polsteren en inpakken. Hier moest vervolgens een op maat gemaakt licht spalkje tegenaan. Dat geheel pakten we weer in met rekverband. Om het totaalpakket haalbaar te maken hadden we een all-inclusive bedrag afgesproken om in elk geval de kosten te dekken. Hier gingen de eigenaren gelukkig mee akkoord. En hierna begon de spannende revalidatie- en genezingsperiode. Feitelijk kon het alle kanten opgaan. Om bij een gebroken ‘luciferhoutje’ de twee botuiteinden tegen elkaar te houden moet het spalkverband wel heel goed zitten. Tevens lagen drukplekken en/of huidontstekingen op de loer. We hielden nauw contact via de telefoon. Na twee weken zagen we Dagobert terug. Het verband dat eerst zijn gehele onderbeen bedekte was door de immense groei die het eendje had doorgemaakt verworden tot een soort aanvoerdersband om het pootje! Hij deed het supergoed en was eigenlijk even snel als zijn nestgenoten. Wederom gaven we de verdoving met een kapje en zodoende liet hij het (vastgeplakte) spalkverband goed verwijderen. Ter bevestiging van de klinische bevinding maakten we een controleröntgenfoto. Op die foto was een 100% genezen fractuur te zien. Het wonder was geschied! Vanaf vandaag mocht Dagobert ook lekker het water in. Zijn spannendste moment in zijn leven had hij al gehad.