Nieuw leven

Ik zat lekker op de bank met mijn vrouw de dag door te nemen en ik vertelde over de hausse aan consulten, de drukte op de praktijk, de onmogelijkheid om pauzes vrij te houden, dat we zo vaak gebeld worden door mensen die (huilend) vertellen dat ze nergens terecht kunnen en die wij dan toch nog ergens tussendoor proberen te plannen. 

Vanwege de kwalitatieve verplichting om alle bevindingen, diagnoses, prognoses en therapieën goed vast te leggen in het patiëntendossier werk ik dat meestal laat op de avond allemaal bij, vaak als mijn vrouw al naar bed is vertrokken. Anders gaat er kostbare tijd verloren die we nu overdag wél aan patiënten kunnen besteden. De dagen zitten dus aardig gevuld. En toen maakte mijn telefoon een app-geluidje. Ik las dat er een hond aan het bevallen was, maar dat het niet zo wilde vlotten. In sommige gevallen krijgen eigenaren mijn privénummer, zodat ze mij toch kunnen bereiken en niet naar een spoedkliniek hoeven. Dit was precies zo’n noodgeval waarvoor dat heel prettig was!
We appten wat heen en weer en uiteindelijk spraken we om 23.00 uur op de praktijk af om de pups te gaan halen met een keizersnee. Onze operatie-assistente had ik ook kunnen oproepen en ze was al meteen naar de kliniek gereden om alles klaar te zetten. Op het afgesproken tijdstip waren we er allemaal. Een keizersnede is altijd een grote anesthesiologische uitdaging, want de moeder moet goed slapen, maar de pups mogen niet te veel verdovingsmiddel krijgen! Het is dus een nauwkeurige afweging tussen de veiligste slaapmiddelen en een zo snel mogelijke operatietechniek. Dat was ons ingewerkte en ervaren team wel toevertrouwd. Ik keek op de klok toen ik de eerste incisie maakte en na een klein kwartier hadden we dertien (!) bouvierpups het levenslicht laten zien! Een ongekend groot nest.
Iedereen besteedde heel veel tijd aan het op gang krijgen van elke pup. Na het ‘uit de baarmoeder halen’ begint eigenlijk het grote werk pas: al de pups moeten worden gestimuleerd, drooggewreven en de keeltjes worden schoon gezogen. Ze moeten warm worden weggelegd en met een afgebonden navelstrengetje. De baarmoeder moet minutieus worden dicht gehecht zodat er absoluut geen lekkage kan zijn van vruchtwater in de buik! Daarna moet ook de buik heel precies worden gesloten waarbij we erop moeten letten dat er geen hechtmateriaal in de melkklieren komt. De huidhechting moet ook onderhuids worden aangebracht zodat de pups ze niet met hun kleine nageltjes kunnen losmaken terwijl ze drinken. En dat alles op snelheid! Het was een enorme logistieke uitdaging om al die pups warm en veilig weer in de auto van de eigenaren te krijgen (die overigens een slapeloze nacht tegemoet gingen). We reden allen tevreden weer naar huis. In plaats van naar bed te gaan werkte ik eerst nog even alle patiëntenkaarten bij. Met een gelukzalig gevoel.