Mevrouw Puck de Vroomen in de Zwarte Tulp. | Foto: Klaar Wolff
Mevrouw Puck de Vroomen in de Zwarte Tulp. | Foto: Klaar Wolff Foto: Klaar Wolff

Bollenkind

Column De Zwarte Tulp

Mevrouw Puck de Vroomen - “Zeg maar Puck!” - telt 93 lentes en bezoekt Museum de Zwarte Tulp in een flitsende outfit waar ze heel trots op is. Haar met zonnebloemen gedecoreerde stok verwijst naar haar huis: ’De Zonnepit’. En als het dan toch over bijzondere huizen mag gaan: haar vader Thijs Beelen is geboren in de molen in het centrum van Lisse. Zijn bollenbedrijf was in de Nieuwstraat. Ja, we gaan zomaar bijna honderd jaar terug! 

Waar zijn bollenland was is het nu volgebouwd en waar de molen stond ook. Puck is het vijftiende en – nee maar… – ook het jóngste kind. Een bollenkind. Dat maakte haar geschikt voor een klus in het museum. Al bij de oprichting werd haar gevraagd om gastvrouw te zijn. Haar vriendin kwam uit Curaçao en wist niks van bollen, maar samen bestierden ze de tent en vooral de koffiekamer. “Maar weet je”, fluistert ze heel vertrouwelijk, “je had toen rangen en standen: beetje zoals Maria en Magdalena: wij waren de werkers en anderen liepen met een aureooltje rond. Maar over het algemeen waren het leuke vrouwen die er werkten. Vooral in de cadeauwinkel.” Ze showt haar tulpenarmband: heeft ze al járen! Indertijd vertelde ze over het ambacht en dát wil ze nu nog wel eens doen. We gaan met de lift naar boven en daar pakt ze diverse gereedschappen beet. “Ach, deze… ja die is om te rooien… En deze: die is voor het diepdelven. Dát was zwaar! De mannen die dat deden, hoefden in de paastijd niet te vasten, anders zouden ze omrollen. Wij kinderen hielpen met narcissen koppen en daar regen we slingers van. Mijn dochter heeft eens haar spijkerbroek meegeregen. Nee, die is niet meeverkocht. Wat zeg je? Wat ik het mooiste schilderij vind? Nou, die van Kosters natuurlijk! Met die rietschelft in de verte. Daarachter kon je vrijen...” Of dat al met Dick – de latere echtgenoot – was? Nou… dat weet ze eigenlijk niet zo goed meer… Zo lang geleden… Zullen we het daar dan toch maar gewoon op houden? “Wel ja meid, doe dat!”, zegt mevrouw Puck. Indertijd hangjongere avant la lettre en nu…
Nu éminence grise en topambassadeur van zowel streek als museum. Zonnepittig, dát is ze!
Klaar Wolff

Uit de krant