Foto: Corine Zijerveld Fotografie
Foto: Corine Zijerveld Fotografie Corine Zijderveld Fotografie

Vrijdag de dertiende...

Column Poespas

Met angst en beven stond ik 's ochtends op: vrijdag de dertiende! Wat zou deze dag in pacht hebben?

Het is echt dom bijgeloof. Mijn vrouw is geboren op vrijdag de dertiende. En toen wij wilden trouwen was er in het hele jaar geen enkele dag meer vrij op het gemeentehuis, behalve op....vrijdag de dertiende! Dat hebben we dus gedaan. Bijna éénentwintig jaar geleden. En als we gaan vliegen proberen we meestal op rij dertien in te checken, als dat kan. Maar hoeveel memorabele herinneringen er ook aan die dag zijn, toch ben ik me er altijd van bewust dat mensen er huiverig voor zijn. We zien ook altijd dat er minder afspraken gemaakt worden op vrijdag de dertiende: eigenaren zijn dan banger voor 'slecht' nieuws. Maar afgelopen vrijdag was het echt heel erg druk. Helaas liepen we bijna de hele dag ongeveer een half uur achter op het afsprakenschema, zodat de dieren en hun eigenaren onfortuinlijk genoeg langer moesten wachten dan ons lief was. Het begon al met de hond van de vriendin van mijn neefje uit Lelystad. Ze hebben het plan om zes maanden naar Zuid-Korea te gaan, met hun hondje. Iedereen waarschuwt hen voor wat ze in Zuid Korea gemiddeld gesproken met honden doen(..), maar dat weerhoudt hen niet van hun voornemen. Om Zuid-Korea in te komen moet er een officieel bloedonderzoek gedaan zijn, waarbij bewezen is dat de titer van Hondsdolheid hoog genoeg is. In Lelystad waren ze helaas getuige van de eindeloze poging van drie kwartier lang om bij hun hondje bloed af te nemen, wat helaas niet gelukt was. Hij vroeg of hij bij ons langs mocht komen. Ik liet hem ertussendoor komen. Zo vaak maken we het niet mee dat er mensen uit Lelystad op consult komen. Het getraumatiseerde Boomertje stond te beven als een rietje, maar onze assistente hield haar zo goed vast dat het ons in één poging binnen dertien seconden lukte om bloed af te nemen. Op vrijdag de dertiende. Het invullen van alle papieren duurde dertig keer zo lang. Vervolgens stond er een consult op het programma om drie papegaaien te chippen. Vogels moeten verplicht gechipt zijn sinds het begin van 2017. Er hangt een bordje dat het 'verboden' is om mobiele telefoons aan te nemen tijdens een consult. Terwijl ik bezig was hoorde ik de telefoon van de eigenaar steeds overgaan. Enigszins geïrriteerd zei ik: "Neemt u hem maar op hoor!" De man begon te lachen. "Dat ben ik niet, dat is Charly, de papegaai!" Hilarisch! Werkelijk precies het geluid van een ringtone! Wat een artiest. Na het chippen controleerde ik de chip met de aflezer. 'Biep' zei de reader. En meteen daarna: 'Biep, biep, biep, biep, biep' Maar dat waren de papegaaien. De geluiden kwamen uit de vervoersmanden. De ideale imitatoren van geluiden! Aan het eind van de dag besefte ik dat het een dag als alle andere was geweest. Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest.

Uit de krant