Afbeelding
Foto: pr.

Een never ending story

Column Arie Bombarie

Zag het er naar uit dat de gemeenteraad een klap zou geven over de voortgang van het plan de Factorij, of Heemskerkplein of Raadhuisplein, het kwam niet zo ver.

Net zo min als een fatsoenlijke naam kan worden gegeven aan het schooltje en omgeving dat toch echt aan de Heereweg ligt. De gemeenteraad kon zich vinden in delen van het plan zoals het college dat voorstelde, maar het was opnieuw de voormalige openbare school en later de kinderopvang, die een brekebeen in de discussies vormden. Of eigenlijk ook weer geen brekebeen, want de raad kwam met het unieke idee om raadsbreed een amendement in te dienen en unaniem aan te nemen. Zo zeg, coalitie en progressieven die het met elkaar eens zijn. Dat we in Lisse zoiets nog mogen beleven! Daar zal een aantal mensen blij mee zijn omdat het ze hoop geeft voor nieuwe ontwikkelingen. Maar er zijn er beslist ook die met opgetrokken wenkbrauwen de uitkomst van de zich al maanden voortslepende discussie gevolgd hebben. Kort en goed komt het er op neer dat het schooltje te koop wordt aangeboden maar wel binnen drie maanden verkocht moet zijn. Anders gaat de boel plat en zal de gemeente er appartementen laten bouwen.

Lege zakken
Tijd dus voor overleg en naarstig naar voldoende geld zoeken voor bijvoorbeeld het museum De Zwarte Tulp. Dat wil de school verwerven en inpassen in uitbreidingsmogelijkheden om het befaamde Panorama Tulipland in onder te brengen. Voorzitter Herman Hollander brak een lans voor het mogelijk maken van die kans, maar vroeg dat aan de raad wel met lege zakken. Het verwerven van het pand is één ding, maar het zodanig uitbouwen dat het enorme schilderij daarin kan worden ondergebracht geen geringe tweede. De voorzitter liet blijken een kennelijk een groot vertrouwen te hebben in de medewerking van diverse (grote) fondsen, maar er zijn nog geen harde toezeggingen.

En wat te denken van de kunstenaars die sinds 8,5 jaar hun werk doen in voormalige garage Heemskerk. Het pand is wel krakkemikkerig, maar het valt toch rauw op je dak als door de raad wordt gesteld dat dit pand verkocht moet worden om plaats te maken voor kleinschalige nieuwbouw. Bij kunstenaars die een mooi steentje bijdragen aan de culturele uitstraling en invulling van ons dorp, veel mensen een goeie dag en blije momenten bezorgen en van raadsleden al hoorden dat ze goed bezig zijn valt dit rauw op het dak. En dan dit. Geen woord werd er gewijd aan de mogelijkheden die de kunstenaars dan nog hebben om zich elders te vestigen, hetgeen we in Lisse met andere kunstenaars ook wel eens anders hebben meegemaakt. Geen woord over aan het feit (desgevraagd) dat ze al 2,5 jaar aan het lijntje bungelen van wel of niet kunnen kopen van het pand. Enne: niets is meer onmogelijk, er kunnen zich namelijk ook andere partijen melden die het schooltje willen kopen en plannen hebben voor een goede invulling. We zitten dus nog altijd in een never ending story, doch als na drie maanden blijkt dat geen der belangstellenden de kooppenningen op tafel kan leggen, dan is het over en uit. Dan gaat het schooltje tegen de vlakte om plaats te maken voor kleinschalige woningbouw. We gaan zien en beleven wat er nu weer uit de hoge hoed komt en een dossier van 13 jaar oud kan worden gesloten.

Deze column is geschreven door Arie in 't Veld. Reageren? Mail naar arie.thea.veld@ziggo.nl

Uit de krant