McPuppy

Een golden oldie deze week, van dierenarts Lodewijk. Vorige week zondag, in een drukke weekenddienst, werd ik midden in de nacht gebeld door eigenaren van een jonge pup. Ze hadden hem pas drie dagen en nou at hij al anderhalve dag niet en hij was 's nachts begonnen met braken en diarree. De reden voor het bellen was dat er ook bloed in de ontlasting zat.

Nadat ik hoorde dat het verder wel redelijk ging durfde ik wel te wachten tot half negen 's ochtends. De hele verdere nacht lag ik echter aan de arme pup te denken. 's Ochtends stond ik helemaal in de startblokken. Sjaak kwam kwispelend binnen. Het was een aandoenlijke Beagle pup, die zich goed liet onderzoeken. Hij had koorts, hij was veel te mager, hij had een enorme snottebel, hij had vieze ogen, hij had een vrij dikke buik, hij had een paspoort dat getekend was door een dierenarts met alleen een 06 nummer en nadat ik een test op de ontlasting had gedaan bleek dat deze positief testte op Parvo! Ik vroeg verder waar de pup vandaan kwam en hij bleek uit Brabant te komen, waar hij uit een grote schuur achter een boerderij was gehaald. Terwijl ik overwoog wat we het beste konden doen kreeg ik een contract te lezen, waarin stond dat de nieuwe eigenaren geen kosten mochten maken bij een dierenarts, tenzij het een door de 'fokker' uitgezochte dierenarts was. En dat was alleen de dierenarts die het vaccinatieboekje had getekend. En toen we even op internet zochten bleek die dierenarts (uit België) de dochter van de 'fokker' te zijn. Het werd alsmaar dubieuzer. Ik kon helaas niets anders doen dan het advies geven met de pup terug te gaan naar Brabant en hem daar terug te geven. Een emotionele rollercoaster zou dat worden. Maar de mensen gingen erheen. In wat toch wel als een bedreigende situatie betiteld mocht worden gaven ze de pup terug. Nadat zij het erf opreden kwam er een andere auto achter hen staan. En uit de schuur kwamen twee figuren met hoge voorhoofden en doorlopende wenkbrauwen. De eigenaren kregen te horen dat het nergens op sloeg wat ik had gezegd en dat de pup kerngezond was. "We hebben allemaal wel eens een snotneus". "Kwestie van een paar dagen". "Geld krijgen jullie sowieso niet terug". Ik had foto's laten maken van de positieve parvo-test en van de snotneus. Ontdaan, geëmotioneerd, maar ook wel enigszins opgelucht reden de eigenaren terug. In de auto zochten ze nog wat op over de fokker. Heel internet stond vol met horrorverhalen over dat adres. Ook John van den Heuvel bleek er geweest te zijn en had daar klappen gekregen! Het was gewoon een zware crimineel. De mensen deden aangifte en gaven mij het nummer van die man. Ik belde hem in mijn beste Brabants op. Een kwartier schreeuwde hij allerlei beschuldigingen naar mij. Hij wist alles beter. Ik legde uit dat zijn eigen contract de mensen verplichtten om met de pup terug te gaan. Toen kalmeerde hij. Ook wij hebben aangifte gedaan.