Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

Grenzeloos

Column

We maken geregeld mee dat eigenaren die jarenlang met hun dieren bij ons zijn gekomen, gaan emigreren. Dan verzorgen wij voor hen de exportpapieren van hun huisdieren. Voor Pakistan en Zuid-Afrika zijn dat ingewikkelde procedures, maar voor Frankrijk valt dat gelukkig mee.

Zo is een eigenares medio 2016 met haar konijn naar Frankrijk vertrokken. Sindsdien hebben we vaak contact. Het enige dat Franse dierenartsen over een konijn weten is "hoe lang het in de pan moet", zoals de eigenares ons altijd vertelT. Dus als er wat is dan belt ze ons en ze is ook al eens op en neer komen rijden. Dat geeft natuurlijk een heel speciaal gevoel. De laatste keer at Wynona al drie dagen slecht. Gelukkig lukte het ons om de diagnose te stellen en een succesvolle behandeling op te starten. Ze had last van stilliggende darmen vanwege kiesproblemen. Hierdoor kwam er te weinig voer in de maag waardoor de darmen stopten met bewegen. Na een gebitsbehandeling, een liefdevolle opname met dwangvoeding en enkele medicijnen knapte ze op. Ze ging weer vrolijk etend en keutelend naar huis! Achthonderd kilometer rijden. Vorige maand werd ik via de e-mail benaderd door de dame in Pakistan, dat hun kat Spook zo aan het niezen was en uitvloeiing uit een neusgat had. Ik antwoordde zo uitvoerig mogelijk en zij liet daarop weten dat ze graag langskwamen in de praktijk! Ze kwam toch even over voor een (familie)bezoek en knoopte daar meteen een bezoek aan de kliniek aan vast. Ik kreeg allemaal foto's te zien (Spook was in Pakistan gebleven) en ook uitgebreide verslagen van de behandelingen in Islamabad. Je kan ervan zeggen wat je wil, maar ze hadden zelfs een CT-onderzoek voorgesteld! Met diergeneeskundige zorg in Pakistan lijkt niets mis te zijn. Qua symptomen leek het nog het meest op een grasspriet die in de neus vastzat. Dan zou Spook onder verdoving gebracht moeten worden en zou er met een haakje, een spiegeltje en/of een scoop boven het zachte verhemelte gekeken moeten worden. Met dat advies en een medicijnkuurtje keerde ze tevreden terug naar Pakistan. Na een week kreeg ik een mail dat het al veel beter ging met Spook. De medicijnen deden wat ze moesten doen. En de lokale dierendokter had inderdaad een plantaardige spriet uit de keel gehaald. Nou hadden ze zichzelf een CT bespaard. Dat was weer mooi meegenomen. Ook hebben we contact met de eigenaren van een geëmigreerde Berner Sennenhond in Zuid-Afrika. Die hond heeft het met haar grotendeels zwarte vacht nogal zwaar in de warme tijden daar. Aan dat probleem konden we helaas weinig veranderen. De vacht zo kort mogelijk houden en altijd een zwembadje in de tuin klaar hebben staan zijn dan de voor de hand liggende adviezen. Vervolgens werden we verrast met geweldige foto's hoe Flodder in het opblaasbad sprong! Het blijft een grenzeloos mooi gevoel dat mensen over de hele wereld ons weten te vinden.

Uit de krant