De Bollenstreek Omroep zit met een zieke hoofdredacteur. En die is niet zo maar ziek...
De Bollenstreek Omroep zit met een zieke hoofdredacteur. En die is niet zo maar ziek... Foto: pr

Overspannen (niet meer doorrrrrrr)

Column

Ik zal maar met de deur in huis vallen: dit is mijn laatste column, want ik ben overspannen. Sinds vorige week zit ik thuis. Ik hoopte dat het me nooit zou overkomen.

Ik zie mezelf als een ras-optimist met een onuitputtelijke voorraad energie. Met de finish in zicht ben ik toch uitgevallen. Dat gevoel overheerst. Natuurlijk wist ik zelf ook dat ik niet gezond bezig was. Vijf jaar geleden zijn we omroep van de Bollenstreek geworden en dat betekende met bijna hetzelfde aantal mensen en dezelfde begroting vijf in plaats van twee gemeentes als werkgebied. Toen kon het al niet en nu nog steeds niet. Een omroep moet een politiek programma hebben. Twee gemeentes betaalden er zelfs voor. Ard begon het op tv.

Monteren deed ik een jaar lang elk weekend en doorrrrrrrr. Door een per ongeluk aangewaaide vrijwilliger werd dat technisch opgelost. O, de betaalde sportredacteur in het weekend wegbezuinigd? Ard schrijft voortaan wel de sportberichten op zaterdag en zondag en doorrrrrrrrr.

's Nachts een fik, Ard heeft altijd piketdienst en doorrrr. Geen vrijwilliger beschikbaar voor die belangrijke klus, Ard springt in het gat en doorrrrr. Slechts enkele voorbeelden. De gemeenteraadsverkiezingen komen er aan. Wie moet dat als extra klus op zich nemen? Ard uiteraard en doorrrrrrr.

Nee, dit keer niet.

Als journalist verheugde ik me altijd op de verkiezingen, nu niet. De verzuring sloeg toe: al die politieke partijen die plotseling overal op pleintjes en markten open staan voor de mening van de burger. Het ene na het andere filmpje met prachtige beloftes. En na de verkiezingen is politiek gewoon weer een gezelschapsspel voor een beperkt aantal deelnemers. En de lokale journalistiek als waakhond van de democratie? Die discussie duurt al zo lang waardoor waakhonden het loodje leggen. Voorbeelden van zelfbeklag, verzuring of misschien is het gewoon waar? En wat bedoel ik met: met de finish in zicht ben ik toch uitgevallen?

Prachtige banen die me op het lijf zijn geschreven, kwamen voorbij. Ik liet ze passeren. Waarom: ik geloof heilig in de lokale omroep, maar dan wel op een gezonde manier. Die gezonde manier staat in een toekomstplan waarover de 5 gemeentes voor 1 juli gaan beslissen. Bij een negatieve beslissing zou er niets veranderen en zou ik alle reden hebben om na 1 juli te vertrekken. Dan had ik mijn stinkende best gedaan en met een extreme inspanning alles geprobeerd er uit te halen. Nu is dat een open vraag geworden. Ik heb geen idee wat me nu te wachten staat.

Helpt u de omroep waar u kan en heb begrip als er ergens gaten vallen.

Ard Zandbergen

Uit de krant