Opstopping

Na een hele rustige nacht werd ik toch om half zeven gebeld door een ongeruste eigenares dat haar kat steeds naar de bak ging, maar dat het hem niet lukte om daar iets op te doen. Dat betekende dat hij òf moeite had met plassen òf moeite had met poepen. Beide mogelijke oorzaken maakten het gewenst om snel met Scooter af te spreken. De mensen zouden er om kwart over zeven kunnen zijn dus dat werd ons ontmoetingsmoment. Ik kleedde me aan en zag al veel zwaailichten in de straat.

Toen ik richting Hillegom wilde rijden bleek de weg afgesloten. Ik reed dus de andere kant op en zou dan via de Bennebroekerweg en de Hillegommerdijk naar Hillegom rijden. Echter, toen ik richting de kruising Spieringweg-Hillegommerdijk reed stonden daar politieauto's met zwaailichten het verkeer op te houden. Ik ging ervan uit dat dat om het verkeer richting de Spieringweg ging, maar het bleek dat óók de hele Hillegommerdijk was afgesloten. Ik dacht er slim aan te doen de eigenaar van Scooter te bellen om te zeggen dat ik later zou komen. Het was super hectisch. Mensen die uitstapten. Onbegrip. Kabaal. En er kwam een agent heftig gebarende naar mij toe dat ik niet in de auto mocht bellen. "Wat krijgen we nou?" - "Ik ga u bekeuren." Ik stapte meteen uit de auto en zei dat ik nu niet meer in de auto aan het bellen was. "Dan krijgt u een bekeuring omdat uw auto hier verkeerd geparkeerd staat." Ik legde uit dat de auto niet geparkeerd stond, maar alleen stil stond met draaiende motor, dat ik een spoedgeval op de praktijk had en dat ik die eigenares nu aan het bellen was. "Opsodemieteren dan, meteen, dan zie ik het door de vingers." Keren kon echter niet want er stonden al acht auto's met hysterische bestuurders achter mij. De agent stond opgewonden te wijzen dat ik weg moest. Ik vroeg hem of hij de andere auto's dan kon laten keren. Wat een begin van de dag. En wat is er maar weinig voor nodig om mensen compleet uit hun dak te laten gaan. Uiteindelijk kwam ik 6 minuten later dan gepland bij de praktijk aan. Scooter was er al en samen gingen we naar binnen. Na een snel onderzoek bleek dat zijn darmen helemaal vol zaten. Twee jaar geleden was Scooter aangereden en was zijn bekken gebroken. Door het herstel was er nu een smallere passage voor de ontlasting overgebleven en vaak is er ook sprake van wat neurologische schade. Bij Scooter zat zijn hele buik vol. We namen hem op en verdoofden hem. Terwijl hij sliep bracht ik parafine aan in zijn dikke darm. Dat lieten we er even zitten en met voorzichtige massage maakten we de ingedroogde ontlasting weer soepeler. Gelukkig kwam er al een assistente die met haar dunnere vingers goed in de dikke darm kon. Eén voor één haalde ze de keutelballen eruit! Na een half uur was Scooter verlost van zijn opstopping. 's Middags kon hij weer opgelucht naar huis. De dijk bleek 's avonds ook weer toegankelijk voor verkeer!