Op-laseren

Sinds meer dan een jaar hebben we een laserapparaat. Dat is een machine die infrarood licht produceert wat een gunstig effect heeft bij veel aandoeningen. Zo gebruiken we het vaak in gevallen van artrose bij katten en honden. Ook acute kneuzingen en blessures kunnen met het laserapparaat worden behandeld. Postoperatief biedt het bijvoorbeeld ook grote voordelen in de zin van een sneller wondherstel. En een mooiere genezing. Kortom, een perfecte toevoeging aan ons assortiment medische hulpmiddelen voor dieren.

We behandelen al maanden een oudere kat met ernstige artrose in de rug, die niet meer op medicijnen reageerde, met de lasertherapie. Sinds we ermee begonnen zijn loopt Boris weer parmantig door het huis en hij springt zelfs weer voorzichtig op de bank! De eigenaren zijn werkelijk supertevreden met deze (nieuwe) behandelmethode. Bij de laatste keer dat we laserden hoorden we van de eigenares het volgende verhaal. Ze was twee weken op vakantie geweest en haar zoon was thuisgebleven bij Boris. Nadat ze was vertrokken had Boris geen hap meer gegeten! Hij hing echt enorm aan zijn eigenares. De zoon was in alle staten.

Elk bakje voer dat hij neerzette kon onaangeraakt weer weggegooid worden. Boris ging zienderogen achteruit en werd zwakker. Wat de jongen ook probeerde, Boris bleef volharden in het weigeren van eten. Hij zat echt in een hongerstaking. Maar zijn bazin was op rondreis in Malawi. Die zou zeker niet eerder terugkomen in verband met de heimwee van haar Boris. Via Whatsapp hadden ze contact over de kat. Als exponent van de jonge generatie stelde de zoon aan zijn moeder voor om te gaan facetimen met Boris. Dan kon de kat haar zien en of horen en zou hij zich wellicht beter gaan voelen. Het leek een hoog gegrepen idee met weinig tot geen kans van slagen. De moeder downloadde met wifi de laatste versie van Facetime op haar telefoon en startte de verbinding op. De zoon hield de telefoon bij het treurende kopje van Boris. De moeder begon te praten en de dingen te zeggen die ze ook thuis altijd tegen Boris zei. Als in een film zag je Boris opfleuren: hij gaf kopjes tegen de telefoon en begon reflexmatig te spinnen! Hij ging zich op zijn rug draaien en de tranen sprongen 8000 km(?) verder bij de moeder in de ogen.

Ze hoorde het harde gespin van Boris en ze wist dat het goed zou kunnen komen. Na een kwartier beëindigde ze de verbinding en hoewel het te mooi leek om waar te zijn, liep Boris vrijwel direct daarna naar zijn voerbakje en begon mondjesmaat te eten! En later op de dag was zijn voerbak leeg. De dag erna was er ook tien minuten contact via Facetime vanuit de Landrover in Malawi! Boris pakte het weer helemaal op en was gerustgesteld. Nog twee weken tot het baasje thuis was.

Hoe moesten we dat vroeger toch oplossen?