Toeristen en verdraagzaamheid

Het Keukenhofseizoen draait al weer een poosje en daarmee gelijke tred houdend de periode van zaniken en zeuren door mensen die zeggen overlast van de toeristen te ondervinden. Files bijvoorbeeld. Met het achterliggende weekend nog voor ogen hoef je daar natuurlijk niet van op te kijken, want de streek, Lisse en Keukenhof zaten mudvol.

Dat alles is wat het toeristenseizoen betreft echter een tijdelijke situatie. Nog maar enkele weken zelfs. En dan dus terug naar de oude situatie. Dus van voor de Keukenhoftijd op 21 maart. En dat is nou net in die tijd waarin al sprake was van enorme files richting Lisserbroek. Ik heb het zelfs al een keer meegemaakt dat de auto's richting de brug al op de Ruishornlaan stonden te wachten. De auto keren en via Hillegom de weg zoeken bood ook geen soelaas, want de grote boosdoener aldaar was en is de kruising met de N207. Ook al opstoppingen. En maak uw borst maar nat, want inmiddels is de staandemastroute ook weer actief. Vele malen de brug open dus.

Maar als je wat positiever naar dit alles wilt en kunt kijken, valt er in de periode van het jaar heel veel te zien en te beleven. Zoals de hele hordes toeristen die tegen de smeekbedes van de kwekers in toch het bollenland op gaan. Om selfies te maken. Of fietsen op het fietspad van de Stationsweg. Op leuke, zonnige dagen wordt dat pad druk bereden en in de Keukenhoftijd wordt daar een schepje bovenop gegooid. Met name door mensen uit het verre oosten waarvan je kunt zien dat ze nog nooit op een ijzeren ros hebben gezeten en dus alle kanten uit slingeren. Daar moet je dan maar even rekening mee houden. Of de drommen mensen die de fietsknooppuntenroutes volgen. Er zijn manieren om al thuis de diverse knooppunten op te schrijven en daarna te volgen, maar dat snapt kennelijk niet iedereen. Met tot gevolg dat op menige kruising het aantal zoekende fietsers zich ophoopt. Daaraan kun je je ergeren, maar je kunt er ook de lol van inzien.

Ergeren kun je je vooral als door de weg zoekende mensen ineens scooters opduiken en de bestuurders zich met veel getoeter, gebel en geraas een weg banen en vol gas naar elders rijden. Daar naar kijkend kun je begrijpen waarom in een stad als Amsterdam de proef draait om scooters de weg op te sturen. Misschien komt het wel nooit zo ver in Lisse, maar dan nog zul je als wielrijder bij tijd en wijle stijf op het zadel zitten. Ook vanwege elektrische fietsers waarvan er velen een handje van hebben in alle stilte vlak langs je heen voorbij te razen.

En dan last but not least de dames en heren wielrenners. Een aantal onder hen raast ook over de drukke fietspaden alsof het een etappe van bijvoorbeeld de Tour de France betreft. Doch ook hier geldt als in zo veel gevallen dat er gelukkig heel veel (meer) zijn die zich keurig gedragen en aan de andere kant er ook wel eens fietsers zijn die zich misdragen. En dat geldt niet alleen in de Keukenhoftijd, maar op bijna alle dagen van de week en zeker in de weekenden. Dan wordt steeds een zware wissel getrokken op wederzijdse verdraagzaamheid en respect voor elkaars doen en laten. Laten we dan daar maar eens bij stilstaan. Niet te lang natuurlijk, want anders wordt er weer getoeterd, gebeld of geschreeuwd…..