Ziende blind

We hebben meerdere eigenaren van een blindengeleidehond, die met hun dier bij ons ingeschreven staan. Het is altijd bijzonder om te zien hoe innig en vertrouwd de relatie tussen hond en mens kan zijn, zeker als er een afhankelijkheid is. Het KNGF selecteert zeer streng alvorens een hond opgeleid wordt tot blindengeleidehond.

De kosten van zo'n traject zijn erg hoog. Mede ook omdat er honden uitvallen vanwege gebrek aan focus. Daar is dan al wel een deel van de opleiding aan besteed. Vaak zijn blindengeleidehonden labradors, maar we zien zeker ook andere honden zoals bijvoorbeeld Duitse herders. Het KNGF is een schitterende organisatie die het veelal van giften moet hebben. In toenemende mate laten mensen in hun testament opnemen dat ze geld nalaten aan het KNGF. Dat is een prettige ontwikkeling. Ook kan je een pup adopteren zodat zijn/haar opleiding deels bekostigd wordt. Het KNGF is een non-profit organisatie die grotendeels dankzij vrijwilligers functioneert. Zo hebben we de visueel gehandicapte heer Verbeek met zijn trouwe hond Buster geregeld in de spreekkamer. Ik was hem al een tijdje niet tegengekomen. Nou had hij een afspraak gemaakt voor een vaccinatie. Hij kwam voorzichtig lopend binnen met de hond in zijn ene hand en de witte stok met rode bandjes in zijn andere hand. Deels op de tast gaf hij me een hand. "Dat is alweer even geleden" zei hij. "Dat klopt", zei ik, "maar jij stond laatst in de krant." De heer Verbeek had meegedaan aan een medische trial waarbij een chip in zijn oog was geplaatst die verbonden was met een ontvanger, die weer signalen naar zijn hersenen stuurde welke in beelden werden omgezet! Een innovatieve peperdure chirurgische proef om het mogelijk te maken dat er iets aan blindheid kan worden gedaan. Het experiment was bij hem redelijk geslaagd. Mede daarom was hij ook te gast geweest bij de talkshows van Matthijs van Nieuwkerk, Jeroen Pauw en Humberto Tan.

Het viel me elke keer op hoe ontspannen hij daar aan de tafels zat en hoe goed hij kon verwoorden wat er gedaan was. In mijn enthousiasme over alles flapte ik er spontaan uit: "Ik heb je vaker gezien dan jij mij!" Nadat ik de zin had uitgesproken besefte ik pas hoe pijnlijk en stom het was om dat tegen een slechtziend iemand te zeggen.

Hakkelend probeerde ik goed te maken wat er al verkeerd was gegaan: "Ik bedoel natuurlijk dat ik jou vaker op tv en in de krant heb gezien, dan dat jij iets van mij hebt vernomen." Gelukkig kon hij er wel enigszins om lachen. Althans bij mij in de spreekkamer. En ik realiseerde me weer dat ik ziende blind was voor wat ik soms uitkraam.