Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

Verdriet

Column Poespas

We werden gebeld door een eigenaar met de vraag of hij met zijn hond Mara langs mocht komen. Hij zei erbij dat het wel wat lastig plannen was voor hem, omdat zijn vader een dag ervoor was overleden. Natuurlijk maakten we ruimte om hem te ontvangen.

Het probleem was dat Mara vreselijk allergisch was: ze had overal bulten en rode verheven plekken, een opgezette kop en dikke oogleden. Het was de dag ervoor begonnen. Ze legden een verband met het gemis dat ook de hond zou ervaren nadat haar baasje was overleden. Toen Mara in de spreekkamer kwam, zag ik meteen wat er aan de hand was. Haar kop was inderdaad stevig opgezet, waardoor ze er bijna als een Michelin-hond uitzag.
Ik condoleerde de jongen die ermee binnenkwam en hoorde van hem hoe het er thuis aan toeging. Het was een komen en gaan van prachtige rouwboeketten en troostbloemen. Het hele huis stond vol met schitterende bloeiende bloemen. Er stonden ook veel boeketten in emmers op de grond omdat ze geen vazen genoeg hadden. Mara liep overal tussendoor en was hypernerveus van zoveel aanloop.
Naar mijn idee was Mara overgevoelig voor de hoeveelheid aan binnengebrachte bloemen en zou het snel minder worden als ze even uit logeren ging of de bloemen ergens anders werden neergezet. Van mij kreeg Mara een injectie tegen de allergie. Rechtstreeks in de ader.

Twee dagen later zou de begrafenis zijn. De familie vond het geen goed idee om Mara uit te besteden, dus moesten de bloemen de deur uit. We kregen een dag later een telefoontje dat ze er weer helemaal normaal uitzag. Ze mocht ook mee naar de afscheidsplechtigheid. Daar stonden en lagen echter weer alle boeketten waar ze niet tegen kon. Nog tijdens de dienst begon haar kop alweer op te zetten. Iemand van de familie zag het gebeuren en liep met Mara naar de hal waar ze onze kliniek weer belde. Gelukkig had ik net pauze en kon meteen met de medicatie naar de aula rijden. Met hulp van degene die Mara vasthield kon ik haar weer een intraveneuze injectie geven.

Mijn advies was om even met haar te gaan lopen en na tien minuten kon Mara weer mee terug naar de afscheidsruimte. De medicatie zorgde ervoor dat ze geen overgevoelige reactie meer kreeg. Ik reed weer snel terug naar de kliniek om verder te gaan met de patiënten. Dezelfde dag kregen we 's middags drie prachtige boeketten afgeleverd op de praktijk. "Van Mara" stond erop. Met een hondenpoot en een traan-teken.

Uit de krant