Tekorten (2)

Mijn eerdere Bombarie over het grote financiële tekort heeft nogal wat reacties teweeggebracht. Mondeling, maar ook via de mail, waaronder twee lange brieven. Een van de mailers zegt dat wij natuurlijk moeten betalen. Een hele lange brief, waarvan ik slechts enkele onderdelen kan belichten vanwege de lengte.

"We zijn met z'n allen wel zo krankzinnig rijk, gewoon niet normaal. Moet je op een mooie zomerdag eens naar het strand gaan. Geen plekkie meer vrij, Arie. Nee, niet op het zand en/of strand, maar bij de Beachclubs. Mensen staan letterlijk in de rij voor een tafeltje en of ze alsjeblieft maar een drankje mogen bestellen. En uiteraard wordt er massaal gegeten. Niets geen piepers thuis, de dinerkaart graag. Ik denk dat ik in mijn jeugd met mijn vader en moeder ooit een of twee keer in een restaurant ben geweest. Nou dat was wat, hoor. Dan was er echt iets speciaals aan de hand. Verder ergens uit eten? Nooit, daar was geen geld voor. En niet bij ons alleen, hoor, bij de meeste mensen was dat zo. En nu? Kijk eens op het Vierkant. Er wordt bijna gevochten om een tafeltje. Ik was op vakantie deze zomer. Arie, zoveel eten en drinken (buffet) niet gewoon. Zelfs kaviaar en champagne in de ochtend. Wij gooien gemiddeld 41 kilo eten per persoon per jaar weg. Kom op nou."

Hier loopt de briefschrijver echter uit de rails, want daar waar hij in staat is om reizen te maken en zich vol te eten, zijn er ook in Lisse heel wat mensen die zo'n kans niet krijgen en voor het eten zijn aangewezen op de Voedselbank. Toegegeven, het zijn er geen honderden, maar wel te veel. De mailer zegt echter dat dit uitzonderingen zijn waarvoor ik niet schrijf, omdat het zo'n kleine groep is. Mis. Juist voor deze groep moeten we opkomen en ervoor zorgen dat als de regering gaat bezuinigen en de last bij de gemeente legt, deze de last vervolgens niet moet doorschuiven naar de burger. Want ook in Lisse zijn er mensen die onder of net boven de bijstandsnorm leven. Die kunnen geen verzwaring van hun uitgaven meer hebben. De mailer wilde een volgende keer (nu dus) graag een positief artikel over hoe goed we het hebben en hoe krankzinnig rijk we met z'n allen zijn en zegt ook zelf redelijk materialistisch te zijn ingesteld. Ik kan de schrijver geruststellen. In financiële zin hebben we het inderdaad verschrikkelijk goed. Maar dat neemt niet weg dat Rijksoverheid en gemeente er naast alle andere verhogingen niet voor zorgen dat het ons beter gaat, maar juist dat we achteruit boeren. En dan wil ik de geachte briefschrijver nog wel eens horen als hij aan AOW toe is, die niet wordt verhoogd en maandelijks een pensioen kan innen waaraan van alle kanten wordt getrokken. Laat staan als je daardoor op het minimumniveau belandt. Vandaar mijn van Cornelis Vreeswijk overgenomen tekst: "Misschien gaat het morgen beter, maar het gaat toch nooit goed!"

Ik wens de briefschrijver en iedereen toe dat de gemeente met oplossingen komt die ertoe bijdragen dat we het luxe leventje dat we leiden kunnen behouden en dat mensen die het minder goed hebben in de lange reeks van jaarlijkse verhogingen zo worden ontzien dat ze blijvend een menswaardig bestaan kunnen leiden. En dan heb ik het niet over kaviaar en champagne!