Gebit, gebod, gebeden

Geen nieuwe column van dierenarts Lodewijk deze week, maar een golden oldie.

Op een woensdagochtend stond Mozes, een zestien jaar oude kater, op het programma om zijn gebit te laten renoveren. Vijftien dagen eerder waren zijn eigenaren op het spreekuur geweest omdat ze vonden dat Mozes niet meer zo lekker uit zijn mond rook. Tijdens het uitgebreide consult ontdekten we dat de lieve kater niet alleen een parodontitis had, maar ook een enorme hartruis, een verslechterde nierfunctie en een te snel werkende schildklier.
Nogal wat problemen voor deze kater, waarvan de eigenaren pas net in Hillegom waren komen wonen. Tijdens de langdurige verbouwing en verhuizing hadden ze wat weinig aandacht voor hun kat gehad, zeiden ze zelf. De schildklier konden we meteen aanpakken met remmende medicijnen. De nieren werden ontlast door een eiwit- en fosfaatarm dieet, dat speciaal door onze voedingsdeskundigen werd voorgeschreven. Ook kreeg Mozes een uniek medicijn om de nierfunctie te ondersteunen.
Vanochtend zouden we eerst controleren in hoeverre hij verbeterd was. Er werd bloed afgenomen en gelukkig bleken de bloedwaardes fors verbeterd! Alvorens hem onder narcose te brengen, was afgesproken dat Bernadette eerst een hartecho zou maken. Zij heeft hiervoor alle nascholing gevolgd die er maar is. Die hartecho leverde als diagnose dat Mozes een vergevorderde vorm van HCM had. Dat is een ernstige afwijking van de hartspier, in dit geval ook nog met vervormde AV-kleppen. Nu we dit wisten konden we ook exact de meest voorzichtige verdoving geven die in deze gevallen geïndiceerd is. Via het infuus gaven we een laag gedoseerde mix van drie veilige verdovingsmiddelen. Hierbij kwam de continue bijscholing van onze anesthesie-assistentes weer goed van pas. Het is een van de spannendste vormen van anestheseren, maar ik kon me dankzij hun ervaring volledig richten op de desastreuze kiezen en tanden. Er moesten twaalf(!) kiezen uit en tien(!) voortanden. Men denkt vandaag de dag dat een slechte conditie van het gebit zeker tot problemen elders in het lichaam kan leiden; meestal worden dan nieren en hart aangetast. Bij Mozes leek dat gebod aardig te kloppen. Het verwijderen van deze rotte elementen zorgt zodoende voor enorme verbetering van de algehele levenskwaliteit en- prognose. Na drie kwartier zweten was zijn bekje van alle ellende ontdaan. Mozes mocht wakker worden. Ik belde eigenaren op om te zeggen dat het allemaal goed was verlopen. Ze slaakten een zucht van verlichting. "We hebben gebeden en zelfs een kaarsje opgestoken, opdat alles goed zou komen. Dat heeft gelukkig gewerkt."
's Middags konden ze Mozes, met extra hartpillen, fris en fruitig ophalen en bij de controle na 1 week kregen we te horen dat hij de laatste vijf jaar nog nooit zo fit was geweest als de afgelopen week! Dat was nieuws waar we met het hele team tijden op konden teren.

(Deze week een golden oldie)