Charles

In Hoofddorp kwam een eigenares langs met haar prachtige kat Charles, die niet kon plassen. De blaas was als een tennisbal zo groot en hard. Hij zat er bescheten bij. Gelukkig konden we meteen ingrijpen. Natuurlijk was het vrijdag, hetgeen een lastige dag is voor de opstart van een zogenaamde 'plaskater'-behandeling: drie dagen achter elkaar aan het infuus met een katheter in de plasbuis. Dat zou betekenen dat hij het hele weekend in opname moest blijven.

Eigenlijk konden de eigenaren die behandeling amper betalen. Het was echter niet anders. De vraag was wel om het zo schappelijk mogelijk te houden. Het ontstoppen ging redelijk soepel en we konden er 150 ml port-rode urine uithalen. Als we die urine centrifugeren dan krijg je normaal gesproken rode bloedcellen onderin de buis en gele urine bovenin. Bij Charles bleef de urine echter wijnrood gekleurd. Dat betekent dat de druk in de blaas zo hoog was dat de rode bloedcellen uit elkaar gespat zijn en dat de rode kleurstof daarbij vrij is gekomen. Helaas geeft zoiets dan aan hoe zorgwekkend de situatie was geworden. Maar met een katheter erin kan de blaas vervolgens goed tot rust komen. Op zaterdag en zondag ben ik elke dag vele malen op en neer gereden om te controleren hoe het met hem ging in de opnamesituatie. Het was een droompatiënt. Hij was tevreden en opgelucht, liet zijn katheter er mooi inzitten, was ontzettend lief en zat ook niet aan zijn infuus. Hij liet de omstandigheden dus optimaal verlopen. Op maandagochtend ging de katheter eruit en bleek hij in de loop van de dag toch niet te kunnen plassen. We maakten een röntgenfoto en begrepen toen waarom: de blaas was een knikkerzak vol met talloze stenen! Het arme dier moet naar menselijke maatstaven vreselijke pijnen gehad hebben. Maar daar hadden de eigenaren nooit iets van gemerkt. Zo gaat dat soms bij dieren. Ze laten niets merken. De operatie werd toen ineens een hele uitgebreide: zowel de plasbuis moest worden verwijd als de blaas moest worden opengemaakt. Charles werd Carola en er kwamen zeker veertien brokken blaassteen uit de ernstig veranderde blaas. Nu begon de spannende periode pas echt. Hoe zou het postoperatief gaan met Carola? Zou hij/zij goed gaan plassen? Zou hij/zij het dieet goed eten? Op dinsdag mocht Carola gehaald worden.

Een week later zagen we de patiënt terug. De wonden zagen er prachtig uit. Het plasgedrag was nog niet helemaal zoals het moest zijn. Af en toe druppelde Carola nog na. Dat wordt hopelijk een kwestie van de lange adem. Weer een week later mochten bijna alle hechtingen eruit. Het ging gelukkig weer een stuk beter. Nou gaan we duimen dat het zich de komende tijd zo door gaat ontwikkelen.