Sprookjes bestaan

We werden gebeld door een echtpaar dat ze een donatie wilden doen aan de praktijk, voor zorgwekkende, levensbedreigende situaties. Het komt bijvoorbeeld geregeld voor dat er wél een behandeling mogelijk is, maar dat de eigenaren in kwestie dat niet kunnen betalen.

Dat zijn altijd afschuwelijke dilemma's. Maar dankzij de royale donatie hebben we al enkele dieren daadwerkelijk kunnen opereren, opdat ze de allerbeste kans kregen op een schijnbaar onhaalbaar herstel!
Zo kwam er in december een heilige Birmaan (Pim) met meerdere grote wonden, waarvan er één zich rakelings langs de anus bevond. Die wonden waren ontstaan en verergerd onder de dikke vacht en zodoende pas in een laat stadium opgemerkt. Pim kon slechts geholpen worden met invasieve en uitgebreide chirurgische correctie van al de grote wonden. We moesten drains aanbrengen en Pim moest langdurig op de postoperatieve medicatie. Tevens moest hij een kraag om en natuurlijk binnenblijven. Voor deze noodzakelijke èn levensreddende operatie waren helaas niet de financiële middelen aanwezig bij de eigenares.
Gelukkig hadden we net een week ervoor de donatie ontvangen. We boden aan een kwart reductie te geven, een kwart uit de donatiepot te betalen en dat mevrouw zelf in etappes de resterende helft zou betalen. Daar was ze ontzettend blij mee! Pim werd behandeld en ging met drie drains en overal hechtingen in zijn huid naar huis. Na drie dagen mochten de drains eruit. De wonden zagen er nogal rood en productief uit. De drains hadden hun werk goed gedaan!

Dankzij de medicatie konden de wonden verder tot rust komen. Een week na de operatie zag ik Pim weer: alles zag er mooi uit. De kraag moest hij nog wel om houden. Weer vier dagen later konden de huidhechtingen eruit. We spraken af om Pim vier weken later weer te zien om te controleren of alles goed bleef gaan en of er geen littekenreacties onder de huid zouden ontstaan daar waar de drains hadden gezeten. Het was een feestelijk weerzien. Pim deed het beter dan ooit tevoren! En mevrouw had nog een vraag bij de balie. Ze vroeg naar welk gironummer zij een donatie kon doen. Ze was zo ontzettend blij dat ze geholpen was door een weldoener dat ze iets terug wilde doen. Ze had namelijk een prijs bij de postcodeloterij gewonnen! En nu wilde ze daar graag ook andere dieren mee laten helpen!
Toen ik dit thuis tegen mijn vrouw vertelde moest ik spontaan huilen. Van geluk.