Gesprekken

Ik was net terug van vakantie en dan zie ik er meestal een paar dagen enigszins uitgerust uit. De eigenaren die met hun huisdieren de spreekkamer inkwamen, vroegen dan ook meestal hoe de vakantie geweest was. Naar gelang daar de tijd voor was kon ik daar meer of minder uitgebreid op antwoorden.

Zo ontstond een gesprek met de eigenares van een prachtige labrador met kiespijn. Ik vertelde haar dat ik de biografie van Bruce Springsteen had gelezen. Dat boek had ik van mijn dochter gehad voor mijn verjaardag.
Op vakantie hebben we bewust geen wifi, geen internet en alleen maar boeken om te lezen. Als er iets goed is voor de rust in je hoofd dan is het dat wel. Zwemmen, liggen op een strandstoel en lezen. We gaan meestal naar hetzelfde plaatsje met dezelfde baai. Daar liggen verderop in de zee boeien als markering tot waar je mag zwemmen. Vroeger lukte het mij altijd om met borstcrawl tot die boeien te komen. Maar dit jaar waren de boeien verder de zee ingelegd. Of mijn conditie is zienderogen afgenomen. Want het is de hele week niet gelukt de boeienlijn te halen. Ik fixeerde me dus op het lezen.
Ik sprak daarover met de labradordame. Nou bleek zij ook fan van Bruce Springsteen te zijn. En toen we het er langer over hadden bleek zij óók bij zijn concert in de Kuip in 1985 te zijn geweest. We hadden dus samen eenzelfde ervaring beleefd! Ik vond het ongelofelijk toevallig. Zij had er ook ontzettend van genoten. We spraken af dat ik voor haar de biografie zou meenemen als ze haar hond kwam brengen voor de kiesextractie.
Dezelfde middag ontspon zich een soortgelijk gesprek met de eigenaar van een Ierse terriër. Deze man vertelde dat hij in 1978 een bar-restaurant in Amsterdam had. Zijn toenmalige kok was het grootste deel van de tijd onder invloed van alcohol en kon dus meestal maar slecht koken. Op een middag kwamen er vijf jonge mannen binnen gerend. Ze wilden zo snel mogelijk wat eten. “Hoezo dan?” vroeg de eigenaar. “Omdat we straks een optreden hebben met onze band,” zei een van de mannen van het groepje in het Engels. “Aha, en waar moeten jullie dan optreden.” De zanger antwoordde: “Somewhere in Rotterdam, in the Ahoy stadium!” Het bleek de piepjonge en nog onbekende Bruce te zijn geweest!
De dronken kok heeft een maaltijd bereid en twee van de personeelsleden van die bar kozen ervoor de vrijkaarten voor het concert aan te nemen en gingen mee naar Rotterdam. Ze mochten backstage en hebben de avond van hun leven gehad. En nog elke keer als de E-Streetband in Nederland komt, krijgen ze opnieuw vrijkaarten!
Ik was er stil van. Wat zitten er toch prachtige verhalen onder de mensen. Maar je moet er wel even de tijd voor hebben!