Verwarring

Het leek een rustige dag te worden: er was een operatie uitgevallen. Eindelijk tijd om achterstallige administratie weg te werken, dacht ik nog, waarna de telefoon ging. Een eigenares schreeuwde, zelfs voor mij hoorbaar in de spreekkamer, door de telefoon dat er iets met haar kater Spooky was gebeurd. Ze wilde meteen komen. Dat was nu gelukkig geen probleem!

Ze verscheen even later met rode wangen van opwinding bij de balie. De assistente liet haar gelijk doorlopen naar de spreekkamer. Ik vroeg wat er was gebeurd, terwijl ze de vervoersmand opende. “Eh, het is een beetje een lastige situatie,” begon ze stotterend, “ik heb het sterke vermoeden dat Spooky wat heeft opgegeten dat niet de bedoeling was.” Ik keek naar de kater en zag twee grote opengesperde ogen, een geopende bek met een eruit hangende tong en een sterk verhoogde ademfrequentie. Ook kwijlde hij. Dat zag er niet zo best uit. Zijn temperatuur was verhoogd en hij had een toegenomen spierspanning. Ik vroeg wat er was gebeurd. “Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat hij wat vanaf het nachtkastje heeft opgegeten...” Ik keek haar blijkbaar iets te niet-begrijpend aan, want ze begon mij spontaan uit te leggen dat ze een geopend stripje Viagra, waarop gekauwd was, op de grond van de slaapkamer had gevonden. “Wat vindt hij daar nou lekker aan?“ vroeg ze zich af. Het komt inderdaad niet vaak voor dat katten iets eten dat niet voor hen bedoeld is. Daarvoor zijn ze te kieskeurig. Bij honden daarentegen maken we het zeer geregeld mee dat we ze moeten laten braken omdat ze chocola, rozijnen, sokken, plastic of medicijnen hebben gegeten. We besloten Spooky in elk geval op te nemen en alvast aan een infuus te leggen. Laten braken zou geen zin hebben, want het medicijn was de maag al gepasseerd. Ze had haar man al gebeld om ook langs te komen. Zelf ging ze terug naar huis om de achtergebleven honden uit te laten. Ik zocht ondertussen op wat we konden geven als ‘tegengif’ tegen de mogelijke intoxicatie. Iets later verscheen haar ongeruste partner. Ik legde een en ander uit en we liepen naar de patiënt. Hij stond er stilletjes bij te kijken en leek in gedachten verzonken. Hij mompelde dat het niet kon. Hij vertelde mij dat het om een leeg stripje ging, maar dat Spooky dan waarschijnlijk van de antidepressiva van zijn vrouw had gesnoept. Die lagen ook op het nachtkastje, maar dan aan haar kant. Ik begon me een beetje ongemakkelijk te voelen met zoveel tegenstrijdige informatie. Vooralsnog besloten we het nu bij alleen monitoren. De man vertrok ook naar huis om zijn vrouw bij te staan. Naarmate de dag vorderde knapte Spooky op en aan het einde van de dag mocht hij eigenlijk wel naar huis. De eigenares kwam hem met rode en betraande ogen halen. Ik vroeg haar of ze niet blij was. Maar ze vertelde dat haar man had opgebiecht dat hij zijn stripje pillen voor iemand anders had gebruikt. Ze kreeg haar kat terug, maar was haar man (tijdelijk?) kwijt.