Afbeelding
Foto: Corine Zijerveld

Keuzes

Column Poespas

Dinsdag 3 november waren de verkiezingen in Amerika voor een nieuwe president. Op basis van de berichten die we hier in Nederland krijgen leek overduidelijk dat het ondenkbaar was dat Trump herkozen zou worden. Iemand die betrokken is bij mogelijke belastingontduiking, die onbeschaamd vrouwonvriendelijk is en ongegeneerd het klimaatakkoord schoffeert, de nieuwe variant van de Berlijnse muur wilde bouwen tussen Mexico en de VS en zo kan ik nog wel de hele column doorgaan, zo iemand moet hoe dan ook geen tweede termijn krijgen. 

Het werd echter een dagenlange superspannende close-call. Tussen bijna alle consulten door keken we op CNN of nu.nl om het laatste nieuws te krijgen, maar telkens bleef de uitkomst onzeker. Niet alleen de Amerikaanse kiezer moest een keuze maken, ook wij moesten veel keuzes maken deze week. Konden we die ongeruste eigenaar nog laten komen, terwijl de agenda helemaal volstond? Moesten we de 21-jarige kat met een gebroken achterpoot nog laten opereren? Moest het hamstertje van drie jaar ingeslapen worden of kreeg hij nog een kans? Moesten we de hartmedicatie van een ernstige hartpatiënt stopzetten vanwege de bijwerkingen, terwijl ze die medicijnen hard nodig heeft? Konden we deze week meer dan twintig konijnen steriliseren tussen de bedrijven door? En vervolgens: wat moesten we doen met het 4 maanden oude parkietje dat van zijn stok was gevallen (of geduwd door zijn maatje?) en nu niet meer wilde lopen? Dat parkietje lieten we komen. Aan het einde van de dag. Hij trok opzichtig zijn pootje omhoog. Bij nader onderzoek bleek het pootje heel slap te zijn. De mensen hielden al heel erg veel van hem, dus ze wilden er helemaal voor gaan. Ik besloot met een roesje een röntgenfotootje te maken van de poot. Daarop was te zien dat de knie verbrijzeld was. Hij was dus erg ongunstig terecht gekomen. Wat nu? Met het allerdunste spalkmateriaal maakte ik een passend spalkje. Eerst in kokend water, dan naar de vorm van het pootje buigen, vervolgens het pootje polsteren met een dun laagje watten, daarna het spalkje aanbrengen, dat snel hard wordt en een elastisch verbandje eromheen. En nou begint de spannende fase. Net als bij het stemmen in de VS is dát zo gebeurd, maar komt het nu aan op de vervolgfase: blijft de spalk zitten, raakt de parkiet niet uit balans, pikt hij het verbandje niet kapot, groeit het verbrijzelde knietje wel in goede stand aan elkaar, allemaal vragen waar de toekomst antwoord op gaat geven. Op dit moment zijn we drie dagen verder. De gezegende uitslag is inmiddels bekend en na contact met de eigenaar blijkt het de eerste dagen ook heel goed te zijn gegaan met het parkietje. Hij eet en drinkt en is blij en laat zijn spalk zitten. Over drie weken weten we meer. En de parkiet bleek Donald te heten (naar Donald Duck weliswaar, maar ja.)

Uit de krant