Lodewijk Kamps
Lodewijk Kamps Foto: Corine Zijerveld

Made in Hoofddorp

Column Poespas

We werden gebeld door een volledig over de toeren zijnde eigenares, die in het weekend met haar grote hond Robbie bij een beschikbare kliniek geweest was. Robbie had een gigantische smetplek op de binnenzijde van de achterpoten en de balzak. Dat zijn werkelijk de allervervelendste en pijnlijke smetplekken. 

Robbie was een Landseer en zodoende een grote hond met een dikke harige vacht. En het was warm deze week. De coronamaatregelen maakten het onmogelijk dat de eigenares mee naar binnen mocht. Zij voorspelde nog dat Robbie met haar erbij een hele makkelijke hond was, maar als hij alleen kwam te staan dat ze dan een lastig onderzoek tegemoet zouden kunnen zien. Naar verluidt moesten ze aldaar met 4 mensen boven op hem liggen om hem te kunnen onderzoeken.
De plek was geschoren en schoongemaakt. En tevens werd er (heel grondig) verder onderzoek gedaan. Zo werden er 2 tumortjes gevonden naast en boven de anus. Dat zijn meestal per-anaalklier tumoren. Toen de eigenaren een hevig gestreste Robbie terugkregen, kregen ze een formulier waarop te lezen was dat hij zo spoedig mogelijk moest worden gecastreerd en dat die bultjes moesten worden weggehaald. In de brief werd gesproken over chemotherapie en nabestralen. Ze stonden aan de grond genageld. Ze kwamen voor een smetplek en kregen het gevoel met een doodzieke kankerpatiënt naar huis te gaan en dat elke dag dat ze wachten met opereren de overlevingskansen zou doen afnemen.

Huilend belden ze ons op maandag. We maakten een afspraak om een en ander te bespreken. Allereerst was het super dat er in het weekend naar Robbie gekeken kon worden en dat hij de juiste hotspot-therapie had meegekregen. Door de noodzakelijke maatregelen ontbrak helaas de dialoog met de eigenaar en kregen ze na afloop alleen de conclusies. Ook ik constateerde de bobbels in de kringspier. In het totaalplaatje moest je naar mijn idee meenemen dat Robbie al bijna 11 jaar oud is en dat de castratie vooral de bedoeling heeft om de kans op een recidief sterk te verkleinen. Feitelijk was hij al ouder dan dat dit soort honden gemiddeld worden. Chemo en bestralen wilden ze niet.
Op het moment van onderzoek zag ik ook enkele natte plekken bij de staart. Ik besloot rigoureus te gaan scheren. Dat was een beestenklus. Maar met de eigenaar erbij bleef Robbie gehoorzaam staan! Toen ik aan de staart begon schrok ik me wild: er krioelden na het scheren meer dan honderd maden in de vacht! Wat was het goed dat we dit konden doen. Na een half uur zag hij eruit als Simba, de Leeuwenkoning. Kaal van achteren met een pluimstaart en een grote behaarde voorkant! We continueerden de correcte huidtherapie en besloten eerst de focus op het genezen dáárvan te leggen. Helemaal opgelucht verlieten ze de praktijk. Een echt gesprek samen met de eigenaar en de patiënt blijkt heel belangrijk.

Uit de krant