Konings-dááág

Op Koningsdag was onze kliniek gesloten. Er zijn echter wel mensen die mij toch weten te bereiken. Zo kreeg ik via Facebook Messenger een bericht van een dame die op een hond van een vriendin paste. Hij heette Beau en was precies op de ochtend dat-ie naar haar zou gaan gebeten door een andere hond. Er was een grote nare huidwond ontstaan en de eigenares van Beau was daarmee naar haar eigen dierenarts gegaan. Die had er op dat moment voor gekozen om er 8 krammen op te zetten en antibiotica mee te geven. 

Nu was de eigenares in Portugal en werd er door de dame die met haar eigen honden bij ons komt op Beau gepast. Ik kreeg een foto toegestuurd met een afschuwelijke wond: de huid waar de krammen in gezet waren was helemaal afgestorven. Dat was, zoals dat heet, genecrotiseerd. Daaromheen zat een vieze pussende open wond. Ik besloot dus om er die middag met mijn oranje overhemd aan even voor naar de praktijk te rijden.
Beau was hypernerveus. Hij liet zich amper bekijken. Op dat moment dacht ik dat de reden voor het krammen van die bijtwond wellicht ook te maken had met het wispelturige angstige karakter van Beau. Krammen betekent dan: geen narcose en snel klaar. In dit geval was de schade aan de huid toch te groot en was alles afgestorven.
Nu de situatie anders was, moesten we nu kiezen om er een hele operatie van te maken. Hij zou onder narcose moeten, het hele plakkaat moest worden weggehaald, de wondranden moesten worden opgefrist, er zou een drain in moeten en de primaire opgeschoonde wond moest zeer secuur worden dicht gehecht. Dat werd echt een hele actie. Daarvoor moest ik dus een extra assistente optrommelen. Gelukkig kreeg ik er één te pakken en ze zou zo spoedig mogelijk naar de kliniek komen. Ondertussen bracht ik Beau vast onder verdoving en bereidde hem met hulp van de ‘oppasmoeder’ voor op de operatie. Precies toen hij op de operatietafel lag kwam de spoedassistente binnen.
We konden aan de gang. Een uur later waren we klaar! Het zag er weer optimaal uit. De assistente liet ik lekker weer naar huis gaan en ik bleef bij Beau tot hij wakker genoeg was om opgehaald te worden. Met een kraag en een voor deze dag toepasselijke oranje romper kon hij niet bij de wond en werd de drain maximaal beschermd. Bij het ophalen van Beau kregen we twee flesjes Oranjebitter cadeau! En twee oranje tompoucen! Dat maakte er toch nog een feestelijk slot van de Koningsdag van!