Matigen als een kameel

De koepel van de koepelkathedraal in Haarlem wordt gedragen door vier pilaren. Elk van de vier pilaren kreeg een deugd mee – zoals ooit door Plato benoemd – én een dier dat die deugd representeert. Actueel is de kameel die gematigdheid symboliseert. 

Ja, een kameel kun je woestijnen laten doorkruisen en dan kan hij met een heeeel klein beetje water toe. Bij de droogte van deze zomer, die maakt dat zelfs de wilde bloemen in de bermen ons zieltogend aankijken, valt wel op dat de natuur helemáál niet matig is. Te veel van alles. Te veel droogte hier en veel te veel nattigheid elders. Hoe komt dat ook alweer? O ja, doordat we zélf niet matig zijn. Hoog tijd dus om ons te laten inspireren door de kameel.

De kameel? Hebben wij hier dan kamelen? Nou, van veel dieren hebben we er veel te veel, maar inderdaad… kamelen hebben we niet. In de tuin van het Keukenhofkasteel was een hovenier die me vertelde dat de bollen onder de grond zich óók als een soort kameel gedragen… Met een minimum aan vocht doen ze toch wat ze altijd doen: zich ontwikkelen. Hoe mooi is dat? Hij waarschuwde wel en zei dat als de bollen straks de grond in gaan ze wél water nodig hebben om ‘aan te slaan’. Wat gaan we doen om dat te bevorderen? Duimen? Duimen is altijd goed. En verder? Verder kunnen we natuurlijk het idee  ’wat je ver haalt is lekker’ naar de prullenbak verwijzen en lekker dichtbij, lopend of op de fiets onze uitjes regelen. Bijvoorbeeld naar Museum de Zwarte Tulp gaan. Bijkomend voordeel is dat je – volgens filosofen – van het kijken naar natuur en kunst deel gaat uitmaken van een groter geheel. Voor even word je verlost van eigen zorgen. De schitterende bloemenpracht op de schilderijen van het duo Reisinger maken meteen duidelijk: dit, dít moet blijven. Niet één van deze bloemen mag het label ‘verdwenen in de 21ste eeuw’ krijgen.
En ook al is alles met ‘te’ ervoor meestal geen teken van matigheid: nu stap je weer TEvreden op je fiets. Volop genoten. En zeker niet met mate…
Klaar Wolff