Ernest van der Kwast en Auke Hulst zoeken interactie met Fio-leerlingen

LITERATUUR • Twee jonge schrijvers wisten 6 november leerlingen van het Fioretti College in Lisse te boeien met hun verhalen en hun vragen aan de klassen. Docent Nederlands Diana Rozendaal deed verslag van het bezoek van Ernest van de Kwast en Auke Hulst.

"Zijn jullie van die leerlingen die als zombies in de klas zitten of durven jullie vragen te stellen?" Het is de eerste vraag die schrijver Ernest van der Kwast uit Rotterdam in klas 4 havo stelt. "Ik weet het: jullie zijn moe, hebben altijd honger en nooit zin." Zolang de leerlingen niet met vragen komen vuurt hij vragen op hen af. "Wie heeft er al verkering? Wie houdt er van lezen? Weet je wat een krant is? Welk merk gel gebruik jij?" In één les weet hij meer los te krijgen dan de meeste leraren in een heel schooljaar.

Hij vertelt over het schrijverschap, zijn recente werk en de succesroman 'Mama Tandoori', waarvan meer dan 100.000 exemplaren zijn verkocht en die inmiddels zelfs in het Chinees en het Kroatisch is vertaald. Het boek verhaalt over zijn moeder. Ze wilde niet dat hij schrijver zou worden, omdat hij dan in de goot zou belanden. Een motief in het boek is haar levensmotto 'Gratis is goed'. "Is uw moeder echt zo gierig?" vraagt een leerling hem dan eindelijk. "Het is erger nog dan in het boek, maar als ik de werkelijkheid zou beschrijven dan zou het boek wrang en wreed geworden zijn en dat wilde ik niet."

Uiteraard probeert hij de jongeren ervan te overtuigen dat het goed is om boeken te lezen. "Waarom speelt u zelf geen games?" vraagt een 16-jarige die liever gamet dan leest. "Games? Neuh, ik ben 36. Ik moet mijn kinderen het goede voorbeeld geven. Ik ben alleen maar aan het lezen." Al geeft hij toe dat hij vroeger zelf ook niet zo'n lezer was, als hij zijn eigen jeugd in één woord samenvat: "Duckhunt." Lachend verlaten de leerlingen de Nederlandse les.

Geen lachebekje
En terwijl de woorden en het gelach van Van der Kwast door de muur heen klinken, is er in een lokaal ernaast een andere schrijver te gast. Auke Hulst, 'Toch al niet het lachebekje van de Nederlandse literatuur', zoals de quote uit het Dagblad van het Noorden op zijn T-shirt vermeldt. Met een pet op in de klas probeert ook hij de leerlingen te verleiden tot het stellen van vragen: "Er zijn geen domme vragen, alleen stompzinnige antwoorden." Hulst groeide op in een onveilige thuissituatie in een soort van Pipi Langkoushuis in een bos op het Groningse platteland, zonder ouderlijk gezag. "Ik ga nu allemaal dingen vertellen die jullie niet als tip mogen opvatten," waarschuwt hij zijn puberpubliek.

Hij vertelt over zijn eigen middelbare schooltijd, over hoe hij ooit begonnen is met lezen en schrijven, hij draagt voor uit eigen werk èn hij maakt muziek. De hele les lang zit de schrijver met een gitaar in zijn handen en af en toe tokkelt hij wat. Acht boeken heeft hij geschreven. Een van zijn bekendste boeken is 'Slaap zacht, Johnny Idaho', maar leerlingen zijn vooral geïnteresseerd in zijn debuutroman 'Jij en ik en alles daartussenin', die elf jaar geleden verscheen. "Het is dus heel dun en er zit veel seks in. Functionele seks." Hij eindigt zijn verhaal met een liedje. Zo intiem kan een les dus zijn. Verstild, geboeid en respectvol luisteren de leerlingen naar de schrijver.

Veel leerlingen van nu kijken liever naar Netflix dan dat ze een boek lezen. Maar film kijken is eigenlijk best wel zombiegedrag. Uit onderzoek is gebleken dat er fysiek veel meer gebeurt als je een boek leest. Heb je een hekel aan lezen? Dan heb je het juiste boek gewoon nog niet gevonden. Ergens bestaat er een boek dat jou zal boeien. Misschien wel een boek van Ernest van der Kwast of Auke Hulst.