Over schoenen wassen en koekkruimels
Hillegom n Vorige week was in deze krant het eerste deel te lezen over de adoptie van de 11-jarige Denise, dochter van Hillegommers Johan en Anita Pijpers-Wijers. Het echtpaar adopteerde Denise in 2007 uit een kindertehuis in Addis Abeba, Ethiopië en raakten zo onder de indruk van dit land, dat zij er zelf een kindertehuis en een scholenproject zijn begonnen.
Door Caroline Spaans
(vervolg van vorige week)
Suzan zorgt nu voor vijf kinderen en doet dat onder haar eigen naam. Daarnaast wordt ook een scholenproject gerund uit naam van de kerk, waar veertien kinderen gebruik van maken in een wijk vlakbij. Het gezin probeert twee tot drie keer per jaar naar Ethiopië te gaan. In de adoptiepapieren stond dat Denise alleen een halfbroer had maar naast Denis haar halfbroef heeft ze nóg meer familie: een halfzus, Genzab. Een verhaal apart. Anita: "Genzab en Denise hebben dezelfde moeder. Toen de vader en moeder van de Denise een relatie kregen, bracht haar vader zijn zoon mee en haar moeder haar dochter." John: "Via een tante van Denise haar halfbroer kregen we te horen waar we de vader van deze halfzus konden vinden. Toen we in Ethiopië waren zijn we hem op gaan zoeken en troffen ook Denise haar halfzus. Om haar te zien was een heftige confrontatie. Dit meisje was op dat moment ongeveer vier jaar ouder dan Denise, maar Denise was groter. Het bleek dus dat Denise als baby samen met deze man, haar moeder, haar halfzusje en haar halfbroer in één huis heeft gewoond.
Toen Denise's biologische moeder overleed, heeft de vader van Denise de keus gemaakt om de halfzusjes naar het kindertehuis te brengen. De zoon mocht blijven. In ondervoede toestand kwam Denise met haar halfzusje in het kindertehuis terecht, waarvandaan familie haar halfzus weer heeft weggehaald en teruggebracht bij vader onder het mom dat zij liever zelf voor Genzab wilden zorgen. Haar halfzusje woonde dus al die tijd bij haar biologische vader, die inmiddels een nieuwe vrouw had die óók weer kinderen had. En ze was er slecht aan toe. Dat hadden wij in het begin nog geeneens door, maar Suzan die meegereisd was, zag dat meteen. Verbrande handen, haar schenen en haar voeten had een zogenaamde 'olifantshuid', heel ruw. Haar haren, die onder hoofddoekje waren weggestopt, waren tot een grote klittenbos verstrengeld. En Denise die er naast stond: vier jaar jonger en bijna een kop groter!"
Dit voelt niet goed
Toen ze wegreden voelde het niet goed. En al helemaal niet goed meer toen ze met Suzan spraken en erachter kwamen dat Denise's halfzusje niet naar school ging en alleen maar gebruikt werd om te werken. Bovendien bleek dat de biologische vader had gevraagd of haar halfzusje niet mee kon naar Nederland. Anita: "Diezelfde avond hebben we nog overlegd en heeft Suzan met de vader gebeld. We hebben hem voorgesteld om Genzab naar ons huis te brengen (omdat haar naar Nederland halen geen optie is) en dan in Ethiopië voor haar te zorgen. En zo geschiedde. Eenmaal bij ons in huis in Addis Abeba ontfermde Denise zich over haar halfzus. Ze is nooit meer weggegaan en voelt zich heerlijk in het huis met de andere kinderen. Op de vraag of John en Anita ook haar zouden kunnen adopteren, antwoorden ze: "Al 'onze' kinderen in het kindertehuis zijn ons even dierbaar, er wordt geen onderscheid gemaakt. Dan zouden we ze alle vijf moeten adopteren en dat is simpelweg niet mogelijk." Met de vader van Genzam is nog geregeld contact en af en toe komt hij langs. Hij is bijzonder blij dat ze naar school gaat en zo goed is ontwikkeld.
Gewone Hillegommer
Denise zit nu in groep 7 van de Giraffe en voelt zich 'gewoon Hillegommer' als ze hier is en 'gewoon' Ethiopiër als ze in Ethiopië is. John en Anita zijn 'gewoon' papa en mama en niemand die ze kent beschouwt haar als anders. De verschillen tussen beide landen zijn natuurlijk enorm groot, dat ervaart Denise ook: "Als ik in Ethiopië over straat loop met een Sultana-koek, dan heb ik gelijk kinderen achter me aan die zelfs de kruimeltjes van de grond eten, zo'n honger hebben ze. Dat zal hier op het schoolplein niet zo snel gebeuren! En als ik in Ehtiopië ben help ik ook mee in het huishouden en met de kinderen. Met het wassen en hun haren kammen en vlechten en met het wassen van de schoenen." Schoenen wassen? "Ja, het is daar zo vies op straat. Modderig als het geregend heeft en stoffig als het lang droog is, dat we de schoenen wassen." En haar mobiele telefoon en haar iPad, gaan die mee? John: "Nee, alle luxe artikelen blijven hier. Zeker in de zomer, dan hebben de kinderen daar ook vakantie en dan spelen ze lekker met elkaar." Denise: "Als ik in Hillegom ben mis ik het meest de mensen daar en als ik in Ethiopië ben mis ik het Nederlandse eten. Want daar eten ze alles met 'injera' een soort zure pannenkoek die je overal bij krijgt, ontbijt, lunch, diner. Het komt je neus uit op den duur!"
Denise is opvallend mooi, heeft een prachtige donkere huid en een paar gitzwarte ogen die je belangstellend aankijken. Anita: "Ze is nooit als 'anders' bestempeld hier, of anders behandeld. Als baby wel, maar dan in positieve zin. Wildvreemden bogen zich over de kinderwagen en wilden haar aanraken. Toen Denise ouder werd, wilde zij op haar beurt iedereen knuffelen, of ze ze nu kende of niet. Ha! Het is een bijzonder kind," besluit Anita lachend.
