Vakantie tussen hoop en vrees
IS en OS, slechts één letter verschil, maar meteen een wereld van verschil. Waar denkt u aan bij IS? Toelichting overbodig lijkt mij. En bij OS (Olympische Spelen)? Goud, zilver of brons? Of aan de Olympische gedachte, zoals de oprichter van de OS Pierre de Coubertin al vòòr de eerste Wereldoorlog voor ogen stond: vrede en verbroedering tussen landen door sport in plaats van oorlog. Geen wrede strijd maar een sportieve strijd, respect voor de tegenstander, leren winnen én verliezen, geen barbarij maar beschaving. Leven in een wereld van hoop en niet van vrees.
Terug naar deze zomer van 2016. Die begon zo mooi, maar dat veranderde snel door aanslagen van IS in Nice en even later in Normandië (Frankrijk) waar een katholieke priester in zijn eigen parochie werd vermoord door een "soldaat" van IS. Maar ook een mislukte militaire coup in Turkije gevolgd door een harde reactie daarop die de Turkse gemeenschap, ook in Nederland, diep verdeelt. De trieste aanblik van de zwaar getroffen stad Aleppo in Syrië, een hel op aarde. De mogelijke economische en politieke gevolgen van de Brexit voor Nederland en Europa, nominaties voor het Presidentschap van de Verenigde Staten van Amerika. De angst regeert lijkt het wel. Maar gelukkig is daar eerst het EK voetbal, daarna de Tour de France en uiteindelijk de OS tijdens de vakantieperiode. Even geen IS maar OS gevoel. De hoop verdringt de vrees want de gele trui en gouden medailles liggen in het verschiet. De zomer van 2016 is er een tussen hoop en vrees, tussen vreugde en verdriet.
Dus ogen dicht en genieten. Even geen gedoe aan mijn kop. Maar ondertussen. De Tour de France is voorbij, de OS zijn voorbij en we zijn weer thuis. Geen tijd meer voor (stok)brood en spelen. De krantenkoppen worden weer minder leuk. De vluchtelingenstroom is via een andere route weer hard op weg naar het oude niveau. Situatie in Syrië blijft uitzichtloos. Europa blijkt niet in staat afspraken over een verdeling van de vluchtelingen na te komen. De Brexit legt een veel hogere rekening neer dan gedacht. De Tweede Kamerverkiezingen komen er weer aan in maart 2017. Dus binnenkort weer verkiezingsprogramma's met mooie beloften en politici in de verkiezingsmodus. Trouwens niet alleen in Nederland maar in bijna het hele Westen: de VS en Rusland, mogelijk Spanje en Italië. Duitsland en Frankrijk in 2017. Een onrustige, instabiele periode ligt voor ons.
Mede vanwege de stevige populistische wind die op dit moment door Europa waait die voor polarisatie in de samenleving zorgt. Hoe sterk zijn democratieën nog nu een toenemend aantal dictators en terroristen, en sociale media, de democratie als staatsvorm niet meer zo serieus neemt?
Toch een heerlijke vakantie gehad, even de geest kunnen verzetten. Desondanks, de onzekere werkelijkheid van alle dag is er weer, zich bewegend tussen hoop en vrees. Daarom, houd u vast aan wat onze Oranje Olympiërs zo mooi hebben laten zien: vrees is de verliezer, hoop is de winnaar. Veel dank daarvoor, want hoop doet leven.