'We mogen best wat trotser op Hillegom zijn'
Twee jaar geleden kon hij het ook worden. Hij stond op het punt om 'ja' te zeggen, maar kon geen regeling treffen op zijn werk en besloot anders. "Mijn zekerheden opgeven, daar had ik toen moeite mee. Familieomstandigheden zorgden ervoor dat ik dacht: als er nog eens zo'n kans komt, dan doe ik het wel." En die kans kreeg hij.
Tekst: Caroline Spaans, foto: Remco Out
Hij oogt jonger dan zijn 54 lentes. Heldere blauwe ogen, sportief uiterlijk, modern gekleed. We hebben een afspraak in het gemeentehuis. De Hoftuin is nog maar een maandje klaar en trots wijst hij mij - alsof hij het zelf heeft aangelegd - op het frisse, nieuwe groen, tijdens onze wandeling richting zijn kantoor. "Mooi hè, vind je niet?" vraagt hij retorisch. Wethouder Fredericus Quirinus Andreas (Fred) van Trigt. Opvolger van Frits Roelfsema die in maart dit jaar opstapte omdat hij zijn werk als wethouder niet meer kon combineren met zijn andere baan bij de Haagse Hogeschool.
Van Trigt: "Toen het CDA een nieuwe wethouder mocht leveren en ik wethouder kon worden, twijfelde ik geen moment. Ik was destijds als directeur Sportfondsen verbonden aan Lisse én Beverwijk. Mijn functie in Beverwijk heb ik beëindigd, die in Lisse combineer ik nu met het wethouderschap."
Zijn antwoord op de vraag of hij nog geen spijt heeft van zijn beslissing, is doorspekt met superlatieven: "Nee! Ik vind het écht ontzettend leuk", zegt hij breeduit lachend en vastberaden. "Het werken met nieuwe mensen binnen een nieuwe organisatie en enthousiasme overbrengen en terugkrijgen, is prachtig. Ik heb inmiddels kennisgemaakt met de directeuren van de basisscholen en heb werkbezoeken afgelegd bij de coördinator van het CJG (Centrum voor Jeugd en Gezin) en een onderdeel hiervan, het het JGT (Jeugd en Gezins Team). Ik heb hier mensen ontmoet die zó enorm betrokken zijn bij hun werk en dat goed willen doen, dat vind ik heel mooi om te zien."
Ons gezin is besmet met het sportvirus
Van Trigt nam voor een groot deel de portefeuille over van zijn voorganger. "Frits deed ook de WMO, maar dat heeft wethouder Annechien Snuif overgenomen. Hierdoor is Onderwijs/onderwijshuisvesting, en Communicatie/burgerparticipatie naar mij gekomen. Daarbij heb ik ook Jeugdzorg, Volksgezondheid en Sport in mijn portefeuille. Een goede 'wissel' vind ik, die echt bij me past. Ik was leraar lichamelijke opvoeding, dus onderwijs zit in mijn genen, net als sporten overigens."
Ruim 130 dagen wethouder
Van Trigt is fanatiek tennisser (en oud-bestuurslid) bij HTC en voetbalde in zijn jeugdjaren veel. Zijn gezin is overigens ook 'besmet met het sportvirus', zoals hij het zelf noemt. Zijn zoon voetbalt en tennist en studeert sportmanagement en ondernemen aan de Hogeschool en dochterlief tennist en studeert verpleegkunde aan het ROC. Zijn vrouw heeft het CIOS doorlopen. "Onze kinderen wonen nog thuis, heel gezellig vinden we dat. Mijn zoon kijkt nu wel of hij op kamers kan in Amsterdam in verband met zijn studie, maar omdat hij voetbalt bij de selectie van SV Hillegom en hier ook tennist op selectieniveau, is heen en weer rijden voor zijn sport wellicht niet zo praktisch. We zullen zien hoe dat zich ontwikkelt."
Van Trigt is inmiddels meer dan 130 dagen wethouder. Hoe kijkt hij terug op deze eerste periode?
"Naast de vele kennismakingsgesprekken bij verschillende organisaties heb ik natuurlijk ook kennisgemaakt met het 'ambtelijk apparaat'. Velen stelden mij dezelfde vraag: hoe is het nu om wethouder te zijn? En iedere keer reageer ik enthousiast: hartstikke leuk! Of, nee. Eigenlijk gebruik ik vaak een ander woord: geinig. Het mooie ervan is dat ik nu écht ik iets kan doen. Dat ik betrokken ben bij het maken van keuzes. Mijn uitdaging is om ook echt iets te betekenen voor de gemeente. Als ik het dan over sport heb, wil ik heel graag een breed sport- en verenigingsleven realiseren. Dat is er nu ook wel, maar verenigingen staan wel onder druk omdat de ledenaantallen afnemen. En als gemeente kan je natuurlijk niet eindeloos blijven subsidiëren. Datgene wat je als gemeente kán doen, daar wil ik bovenop zitten. Het subsidiebeleid bijvoorbeeld, daar ga ik mee aan de slag. Kijken of het nog past bij de huidige situatie. Daar heb ik me destijds, toen ik nog in de raad zat, ook voor ingezet."
Van Trigt werd in 2008 als burgerraadslid actief voor het CDA in de commissie ruimte en wonen en in 2010 werd hij tot raadslid gekozen. Als vertegenwoordiger van de Hillegomse gemeenteraad heeft hij deel uitgemaakt van de klankbordgroep bestuurlijke toekomst Duin- en Bollenstreek en van dichtbij meegemaakt hoe je als lokale politicus een belangrijke rol kan spelen in bestuurlijke processen. "Nu mag ik zelf, als wethouder, 'aan de knoppen draaien'. Bij een portefeuillefunctie als jeugdzorg merk ik dat daar enorm veel aandachtspunten zijn die gewoon goed geregeld moeten worden. Veel wordt natuurlijk 'bovenschools' gedaan vanuit Holland Rijnland, maar datgene wat je hier kan doen, samen met het JGT/CJG is heel belangrijk. Ik wist van mezelf dat ik die betrokkenheid had bij sport, maar ik voel dat nu ook heel sterk naar de jeugd toe."
Op de vraag waarom hij voor het CDA koos, antwoordt hij: "Toen ik wist dat ik wat wilde gaan doen in de lokale politiek, heb ik wat zaken voor mezelf op een rijtje gezet om te zien welke partij nu echt bij me paste. Met de normen en waarden die ik van huis uit mee kreeg, kwam ik bij het CDA uit. Ik ben twee keer lijsttrekker geweest en vraag mij als lokaal politicus steeds af wat de Hillegommers nu graag willen hebben."
'Wat is zekerheid?'
Ze waren met drie kinderen thuis, waarvan Van Trigt de oudste is. Hij heeft nog een zeven jaar jongere broer. Zijn zus overleed twee jaar geleden, op 51-jarige leeftijd. "Voor ons allemaal maar vooral voor mijn zwager, hun kinderen en mijn moeder is dit natuurlijk afschuwelijk. Ik denk er zelf ook nog steeds dagelijks aan. Mijn vader overleed in 2008. Hij had zijn leven lang hard gewerkt en zat nog niet zo lang in de VUT toen hij begon te kwakkelen met zijn gezondheid. Toen mijn zus overleed in 2014, die eerst genas en vervolgens toch de strijd tegen kanker verloor, had ik wel zoiets van: wat is zekerheid in je leven? Maar angstig ben ik niet."
Van Trigt vindt dat 'wij Hillegommers' wel wat trotser mogen zijn op ons dorp. "We mogen best wat meer met de borst vooruit lopen. Neem het Fioretti College en het sportpark. Kijk naar de energie die er gestoken wordt in de N208 en het zorgeloos groen project, de Hoftuin, het centrum. We hebben vaak de neiging om te zeggen: wat kost dat allemaal? De kosten zijn absoluut belangrijk, maar we genieten er nu ook allemaal van. We zijn weer een nieuwe school aan het bouwen aan de Prinses Irenelaan, waar vroeger de 'Eendjesmavo' stond, er komt een nieuwe school in de buurt van de Leerwinkel, het zorgcentrum Parkwijk is straks helemaal nieuw... Kortom: het is gewoon een mooi dorp met veel voorzieningen en bovendien een financieel zeer gezonde gemeente," besluit hij trots over 'zijn' Hillegom.