Jente Posthuma Mensen zonder uitstraling
De ik-persoon in Mensen zonder uitstraling vertelt over haar eerste 40 levensjaren. Ze springt heen en weer in de tijd waardoor het verhaal meer kracht krijgt en blijft boeien. Ze vertelt over de dood van haar moeder, over haar studie, tijd in Parijs en over haar liefdesleven. Jente Posthuma hanteert hierbij een laconiek komische schrijfstijl die zeer prettig is om te lezen. Een sterk debuut dat naar meer smaakt.