Moni Koning beschrijft leven van egels
n Eerste exemplaar voor Sjaak van Ruiten van Dierenopvang Lisse
Lisse n Moni Koning zag negen jaar geleden voor de eerste keer in haar tuin in Lisse een dier rondscharrelen, waarvan ze aanvankelijk dacht dat het een rat was. Bij nadere bestudering bleek het om een egel te gaan. Vanaf dat moment ging Moni de belevenissen van de in het 'wild' levende egels in kaart brengen. Met als eindresultaat 'Huize Egelvreugd', waarvan het eerste exemplaar officieel wordt aangeboden aan Sjaak van Ruiten van Dierenopvang Lisse.
Door Jankees Faas
De eerste kennismaking met een egel was voor Moni het sein uit haar stoel te springen. "Egels zijn nachtdieren, die je overdag alleen maar ziet als ze hongerig of ziek zijn. Op dat moment dacht ik, ik moet mijn tuin aantrekkelijk maken voor die egel. Ik wist dat ze geen melk mogen hebben. Dat ze graag kevers, insecten, wormen en fruit eten.
Ik liep naar de koelkast om daaruit een ei te halen. Dat ei heb ik geklutst en met een beetje lauw water op een schoteltje gelegd en vervolgens buiten neergezet. Een egel heeft een sterke reukzin. Tot mijn grote vreugde kwam deze egel, die ik 'Mecki' noemde, op het feestmaal af."
Een jaar later keerde 'Mecki' weer terug naar de plek van zijn eerdere feestmaal. "Ik had dit keer speciale kattenkoekjes toegevoegd aan het ei. Heel leuk was dat 'Mecki' een vrouwtje had meegebracht: 'Micki.' Niet lang daarna kon ik mijn ogen niet geloven. Er waren ook nog twee jonkies, 'Snoetje' en 'Snuitje', meegekomen."
Egelopvang
De passie om egels op te vangen werd in de loop van de jaren steeds groter bij Moni. "Egels leven in principe solitair. Het liefst gaan ze elkaar uit de weg. Doordat hier het eten stond, gingen ze elkaar toch ontmoeten. Dat leverde weleens felle ruzies op. Het gebeurde een keer dat twee egels vreedzaam aan het eten waren. Op dat moment kwam er een uit de poort hard aan rennen. Hij keek niet naar rechts en niet naar links en duwde de andere egels opzij. Om te laten zien dat hij de baas was."
Vlooien te lijf
Wanneer Moni er niet uit kwam, belde ze Sjaak van Ruiten op. "Een keer dacht ik dat een egel dood in de 'iglo' (= egelhuis) lag. De mussen vielen van de daken en het was rond Koninginnedag (30 april). Sjaak had thuis ook een egelopvang. Geen probleem, zei hij, sommige egels houden heel lang een winterslaap. Dat bleek nu bij mijn egel ook het geval te zijn."
Hoe ga je vlooien te lijf? De egels worden gek van de jeuk. Tijd om Sjaak wat advies te vragen. Zijn antwoord: gewoon vlooienpoeder overheen strooien. Een egel laat zich echter niet zo makkelijk vangen, zegt Moni. "Ik heb op een avond de wacht gehouden buiten met een visnetje en vlooienpoeder. Het eten stond onder een afdakje. Op het moment dat de egel begon te eten, gooide ik het poeder over hem heen. Na drie dagen had hij geen jeuk meer."
Villa niet in trek
Naast het kleine zomerhuis (de zogeheten 'iglo') liet Moni in de tuin een groter winterhuis ('villa') bouwen. "Maar alleen de iglo is altijd bewoond geweest. Dat kleine egelhuis vonden de egels schijnbaar knusser en gezelliger."