Met de schrik vrij
Maandagavond moest ik spreekuur en spoeddienst doen omdat Bernadette het hele weekend al had gewerkt om onze 24/7 beschikbaarheid te waarborgen. Het begon nog rustig met twee vaccinaties, een die niet at en een wondcontrole van een hond waarbij een melkklier was verwijderd. Hierna kwamen de spoedgevallen binnen. Eerst een arm konijntje dat van achteren door maden werd belaagd. Deze vliegenlarven zijn agressief en zorgen voor afschuwelijke wonden. Dit keer moesten we tot inslapen beslissen.
Vervolgens moest ik een hond behandelen die rozijnen gegeten had. Hierbij bracht een injectie om hem te laten braken uitkomst. Rozijnen zijn zeer giftig voor honden, maar bij deze Bouvier konden we alles eruit krijgen! Toen verscheen een bezorgde familie uit Vijfhuizen met hun hond Brody voor een nader onderzoek. Ze wilden alles: bloed, röntgen, echo en scopie. Ze waren al een tijd ergens in behandeling maar ze wilden nu weten wat er echt aan de hand was. Brody had koorts. Ook waren zijn bloedwaardes afwijkend: te veel witte bloedcellen en te weinig rode bloedcellen. Hij had geen koorts. Gelukkig bleek zijn alvleesklier niet ontstoken. Ik stelde voor de volgende dag een echo van de buik te maken, omdat Bernadette en Sanne dat veel beter kunnen dan ik. Terwijl ik dat zei begon de eigenaar van Brody te gapen en te zweten. Dat zijn alarmerende signalen. Ik vroeg hem naar de koelere wachtkamer te gaan. Het was net op tijd. De assistente ging bij hem zitten en gaf hem koud water. Hij werd alleen maar bleker. Hij gaf haar verwarde antwoorden op haar vragen; ze vertrouwde het niet en belde de ambulance. Binnen tien minuten waren ze er. De eigenaar werd meegenomen naar de ambulance voor onderzoek. Ondertussen maakte ik met de vrouw de afspraak voor een echo een dag later. Ik verdacht Brody van een probleem in de milt of de darmen. Na vijf minuten kwam de man opgelucht uit de ambulance: zijn hartfilmpje was goed en hij mocht weer naar huis. Hij kwam met de schrik vrij. Om half een belde een eigenares omdat haar hond een tia had gehad. Bij aankomst op de praktijk bleek de hond nog net te kunnen lopen en had hij zich alweer wat hersteld van de grote klap. Net terug in bed twee belde om kwart de dierenambulance dat ze met een aangereden kat onderweg waren; die bleek helaas haar bekken verbrijzeld te hebben. De pijn was dusdanig dat verder leven niet te verantwoorden was. De volgende dag maakte Sanne de echo van Brody. Hij bleek inderdaad een milttumor te hebben en ze kon hem meteen dezelfde middag opereren! Hoewel het een lastige ingreep was lukte het haar toch om de milt netjes te verwijderen. Zodoende kwam ook Brody met de schrik vrij!