Rennend de Mont Ventoux op
n Bart in 't Veld liep Alpentocht voor CliniClowns
Lisse n Voor mensen die van een sportieve uitdaging houden is de beklimming van de Mont Ventoux in het zuiden van Frankrijk een must. Op de top van de bijna 2 kilometer hoge berg in een maandlandschap kunnen windsnelheden voorkomen van 300 kilometer per uur. Heel wat fietsers, onder wie renners uit de Ronde van Frankrijk, weten hoe zwaar het is de 'kale berg' te bedwingen. De 40-jarige Lisser Bart in 't Veld ging tijdens de Alpentocht, zaterdag 22 september, rennend de Mont Ventoux op om zo geld in te zamelen voor CliniClowns.
Door Jankees Faas
Samen met zijn collega's van installatiebedrijf Schulte & Lestraden uit Lisse, Alex van Amersfoort en Tom Sloove, besloot Bart in juni van dit jaar zich op te geven voor de Alpentocht. Waar zijn collega's fietsend de uitdaging aangingen, trok Bart de hardloopschoenen aan. "Sinds 2010 doe ik fanatiek aan hardlopen. Twee of drie keer per week vind ik het heerlijk om mijn hoofd leeg te lopen na een dag hard werken. Het liefst loop ik zo lang mogelijk rechtuit, zoals dat kan bij de IJweg in de Haarlemmermeer. In 2014 liep ik mijn eerste halve marathon in Leiden. Vorig jaar was het gaaf om samen met mijn broer Erik-Jan de marathon van Eindhoven uit te lopen. Mijn tijd was 3 uur en 51 minuten. Vanaf juni dit jaar ben ik mij gaan focussen op de 21 kilometer van de Mont Ventoux. Op vakantie in Italië heb ik voor het eerst getraind in de bergen. Ik heb daar geleerd om bewust rechtop te lopen. En ook om kortere stappen te maken en rustig te beginnen. Het inschrijfgeld voor de Alpentocht was minimaal 250 euro. Via onder meer familieleden, vrienden en kennissen heb ik 775 euro opgehaald."
Start
Aan de Alpentocht deden 350 deelnemers mee, waaronder acht hardlopers. Zij haalden in totaal voor CliniClowns bijna 235.000 euro op. "Wij hebben per auto de Mont Ventoux verkend. Voor het gevoel was het langer dan 21 kilometer. En het bleef maar stijgen. Ik wist niet echt wat mij te wachten stond. Vlak voor de start op zaterdag was het opvallend stil. Iedereen zat in spanning wat er ging gebeuren", vertelt Bart.
Hij had uitgerekend dat hij binnen de drie uur zou gaan finishen. "Het was prettig dat ik iemand onderweg vond die mijn tempo liep. Er ontstaat dan een maatjesgevoel. Bij de start was het ruim boven de twintig graden. Met nog twaalf kilometer te gaan kom je op het steilste stuk. Op een gegeven moment kom je in de schaduw van de berg terecht. Door de enorme windkracht koel je dan ontzettend af. Ik kreeg zes kilometer voor het einde kramp. Misschien had dat te maken met dat ik van tevoren slecht had geslapen en mij wat grieperig voelde. Opgeven komt echter niet in je hoofd voor. Je voelt dan alleen je benen. Dan is het de juiste balans te vinden tussen wandelen en hardlopen. Drie kilometer verder stopt de boomgrens en zie je het einddoel letterlijk in zicht komen. Dat geeft je weer nieuwe energie. Het laatste stuk voelde je het zonnetje weer. En dan is het hupsakee naar de finish."