Blijven genieten
Column n En toen was er die storm, corona. Een run op de schappen in de winkels en een slag op ouderen en kwetsbaren van de samenleving. De helden, dat waren diegenen die werkten in de publieke sector, de zorgdragers, de handhavers, de onderwijzers en docenten en winkeliers. Terwijl de oproep rondging om zoveel mogelijk thuis te blijven, verlieten zij hun huizen om dienstbaar te blijven en de boel draaiende te houden.
Wat een gekte, dacht ik op vrijdagavond toen ik nog net een laatste doos met eitjes kon bemachtigen. Maar met de laatste berichtgeving op zondagavond dat de scholen en horeca zouden sluiten, merkte ik dat er als vanzelf een boodschappenlijstje in mijn hoofd ontstond met droge houdbare groenten, die moest ik in huis hebben. Voor ik het wist liep ik om 10 voor 6 in de supermarkt achter een winkelwagen gevuld met pompoenen, pastinaak, knolselderij, koolraap, wortelen, uien, bieten, aardappelen, zoete aardappelen, linzen, kikkererwten, gember en omdat er geen citroenen meer te krijgen waren, limoenen. Waar kwam deze lichte paniekaanval vandaan, vroeg ik me af. Dreiging van buiten riep om veiligheid binnen, was mijn enige verklaring.
Met de auto volgeladen reed ik naar huis en zag aan de lucht dat er een mooie zonsondergang aan zee te zien moest zijn. Ik dacht aan de lila en roze hyacintvelden waar ik eerder in de week tussen Lisse en Sassenheim voorbij was gereden. Ik had een gil van enthousiasme uitgeroepen, het was weer lente geworden! Wat zal dat nu een mooi plaatje zijn tegen die zachtblauwe, oranje-gele lucht, ging het door me heen. Als ik tijd had zou ik er nog even naartoe fietsen om er gewoon bij stil te staan en van te genieten.
Ik vond het een troostende gedachte dat de natuur, alsof er helemaal niets aan de hand was, dwars door alle tumult en dreiging, die constante factor in onzekere tijden bleek te zijn. En terwijl ik mijn boodschappen uitlaadde en naar binnenbracht, besloot ik om me daaraan vast te houden; ik zou ook dit jaar genieten van het voorjaar. Nog even en het dorp is omzoomd door kleurige bollenvelden en geurt in de avond naar bloemen.
In deze roerige tijden mogen we blijven genieten van de schoonheid en rust die de natuur ons aanreikt … Zullen we het niet vergeten?
Helen
Helen Workala schrijft zo nu en dan een column voor LisserNieuws.